Temperatura, opady i usłonecznienie we wrześniu 2021 roku. Po bardzo deszczowym sierpniu, zwłaszcza w regionach Polski południowej i wschodniej, wrzesień przyniósł odmianę, ale i tak był to mocno zróżnicowany, głównie pod kątem termicznym miesiąc. Jak podaje IMGW miniony wrzesień ogólnie zapisał się w normie wieloletniej, mieliśmy miejsca zarówno cieplejsze, jak i chłodniejsze w stosunku do przyjętego okresu referencyjnego z lat 1991-2020. W większości kraju wrzesień był suchy lub bardzo suchy, a w wielu miejscach nie spadła nawet połowa miesięcznej normy opadów. TEMPERATURY Temperatura we wrześniu w Polsce kształtowała się na poziomie 14 stopni Celsjusza, była tym samym o około 0,2 stopnia C wyższa od normy. Najchłodniej było w Karpatach, gdzie średnia temperatura wynosiła 13,1 st. C, a najcieplej było w pasie pobrzeży, gdzie wartość ta wyniosła 14,7 stopnia Celsjusza. Na Podlasiu, wschodzie Mazowsza oraz na Roztoczu wrzesień był średnio o 1 stopień chłodniejszy w stosunku do normy wieloletniej 1991-2020. Z kolei na Pomorzu Zachodnim, zwłaszcza w zachodniej i południowej części regionu, Ziemi Lubuskiej, w Wielkopolsce oraz na Dolnym Śląsku miniony miesiąc był przeciętnie o jeden stopień cieplejszy. Nad resztą Polski średnia wahała się od -0,5 do 0,5 stopnia, więc oscylowała w pobliżu normy wieloletniej. Najwyższą temperaturę odnotowano 10 września we Wrocławiu, gdzie termometry wskazały 28,8 stopnia Celsjusza, a najchłodniej – 0,3 stopnia C odnotowano nad ranem 6 września w Kozienicach. To był pierwszy od czterech lat wrzesień, kiedy nie przekroczona została granica upałów. Jak wyjaśnia IMGW, bezpośrednią przyczyną najchłodniejszego od czterech lat września były częste napływy chłodniejszych mas powietrza z północy oraz ze wschodu. OPADY Po bardzo wilgotnym sierpniu, wrzesień przyniósł w Polsce spory niedobór opadów. W pasie od zachodniej części woj. łódzkiego przez Wielkopolskę po Ziemię Lubuską spadło mniej niż 20 mm deszczu, w związku z czym w tych regionach norma opadów została spełniona zaledwie w 40%. Nawet połowa normy nie spadła również na północnym zachodzie Mazowsza, na południu woj. kujawsko-pomorskiego i w rejonie Olsztyna. W Kaliszu przez cały wrzesień spadło zaledwie 8,1 mm – to rekord najniższej sumy opadów odnotowanej na tej stacji we wrześniu w historii pomiarów. Nieco więcej padało na Pomorzu (zwłaszcza w rejonie Zatoki Gdańskiej), na Warmii i Mazurach, Kujawach, w centrum oraz na Śląsku – tam suma opadów wahała się od 30 do 50 mm, co przełożyło się na 60-80 proc. normy wieloletniej. Jedynie od Podlasia przez wschodnie Mazowsze, Lubelszczyznę po Podkarpacie (z wyjątkiem Roztocza) padało najczęściej – 70-90 mm, lokalnie na południu woj. małopolskiego i podkarpackiego powyżej 100 mm (na Kasprowym Wierchu 106 mm). W tych regionach miniony miesiąc możemy zapisać jako wilgotny, na Białostocczyźnie oraz w rejonie Rzeszowa spadło 110-120 proc. wrześniowej normy opadów. Źródło danych: IMGW-PIB; autor mapy: Powyższa mapa ukazuje miesięczną sumę opadów (znacznie poniżej normy na zachodzie) w miesiącu wrześniu, przez co nie doszło do wystąpienia jesiennego wysypu grzybów w zachodniej części kraju. Do trzeciej dekady miesiąca wygasał spóźniony letni wysyp, po którym nastąpiła przerwa. Gdyby pod względem opadów wrzesień zamienił się z sierpniem, byłoby super, a tak – nadzieje wyparowały razem z coraz bardziej suchą ściółką. USŁONECZNIENIE Na przeważającym obszarze kraju odnotowano we wrześniu więcej godzin słonecznych w stosunku do okresu referencyjnego 1991-2020. Usłonecznienie oscylowało na poziomie 180-190 godzin, co przełożyło się na 30-40 dodatkowych godzin ze Słońcem. Najmniej słonecznych chwil było na Podlasiu i Pomorzu Zachodnim – 160-170 godzin, ale nigdzie nie odnotowano niedoboru usłonecznienia w porównaniu do normy. Najwięcej godzin ze słońcem we wrześniu przypadło dla Elbląga – 202,4 godz., a najmniej na Śnieżce – 123,4 godz. Jak na razie, październik kontynuuje dużą zmienność pogodową obserwowaną we wrześniu i znaczny niedobór opadów. Źródło i mapy: ♦ IMGW,