Choroby zwierząt hodowlanych. Sytuacja zwierząt, które nie są pochodzenia ludzkiego, żyjących na farmach hodowlanych jest przyczyną ich zwiększonej podatności na wiele chorób. Dodatkowo, zatłoczenie przyczynia sie do szerzenia się tych chorob na tyle, że mogą one zamieniać się w masowa epidemie. Inbred, inaczej chów wsobny, związany jest z występowaniem kojarzeń spokrewnionych dr inż. Ewa Sell-Kubiak, dr hab. Tomasz Strabel, CGen PFHBiPMCzym jest inbred? Inbred, inaczej chów wsobny, związany jest z występowaniem kojarzeń spokrewnionych osobników. Wzrost współczynnika inbredu prowadzi przede wszystkim do występowania depresji inbredowej oraz zmniejszenia różnorodności genetycznej zwierząt. W następstwie obserwuje się obniżoną płodność ( z powodu niskiej skuteczności inseminacji, poronień) i wydajność produkcyjną zwierząt, a także częstsze ujawnianie się wad genetycznych i genów obliczamy inbred? W selekcjonowanych populacjach występowanie inbredu jest nieuniknione. Coraz trudniej jest znaleźć parę rodziców, którzy nie mają w swoich rodowodach tych samych przodków. Przez odpowiedni dobór można jednak zmniejszyć inbred potomków, dlatego tak przydatne są programy do przez CGen poziom inbredu w populacji krów rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej oraz wskazanie oczekiwanego inbredu córek buhaja pomaga w prawidłowym dobieraniu osobników i kontroli inbredu na poziomie gospodarstwa i populacji. Dzięki temu hodowca utrzymuje różnorodność genetyczną oraz ogranicza występowanie depresji jest różnica między trendem inbredu a jego poziomem? Obliczenie aktualnego poziomu inbredu w populacji krów jest bardzo ważnym elementem, ponieważ pozwala nam określić ogólny poziom spokrewnienia osobników. Jednak od tego momentu najważniejsza jest kontrola trendu inbredu, a nie wyłącznie jego poziom. Wynika to z faktu, że na szerszą skalę nie jest możliwe obniżenie inbredu, ale realne jest ograniczanie tempa jego poziom obliczanego inbredu wpływa wiele czynników, takich jak głębokość i kompletność rodowodów – im głębszy rodowód, tym większa szansa na znalezienie tych samych osobników w rodowodach ojca i matki. Ze względu na proces holsztynizacji rodowody wielu polskich krów kończą się na zagranicznych przodkach należących do populacji, o których mamy dość ograniczoną wiedzę. W konsekwencji nie mamy możliwości obliczenia tak samo wysokich oszacowań inbredu, jakie uzyskuje się przykładowo w populacji amerykańskich holsztynów. Podobna sytuacja jest w innych populacjach, które dysponują bogatszą lub uboższą wiedzą na temat rodowodów żyjących zwierząt. To sprawia, że współczynniki tych samych zwierząt, obliczone w różnych krajach, różnią się. Uznano, że do monitorowania i porównywania inbredu krów rasy holsztyńsko-fryzyjskiej na świecie najlepsza jest analiza trendu inbredu, a nie wyłącznie jego poziom. Ogólnie przyjmuje się, że wzrost współczynnika inbredu nie powinien przekroczyć 1% na jedno pokolenie (obecnie szacunkowo ok. 4 lata).Jakie metody stosujemy? Ocena poziomu inbredu w populacji jest procesem wielostopniowym i bardzo złożonym. Pierwszym krokiem jest weryfikacja i kontrola rodowodu zwierząt znajdujących się pod kontrolą użytkowości. Dlatego w pierwszej kolejności oblicza się kompletność rodowodu dla danej populacji. Kompletność rodowodu, wyrażona w liczbie pełnych pokoleń przodków dostępnych dla danego zwierzęcia, bezpośrednio wpływa na jakość i dokładność obliczonego inbredu dla populacji. Brak informacji rodowodowej przekłada się na niedoszacowanie poziomu inbredu danego osobnika, co w konsekwencji prowadzi do niedoszacowania jego spokrewnienia z populacją i utraty ważnej części informacji o zwierzęciu. Z tego względu brak kontroli użytkowości skutecznie utrudnia ograniczanie inbredu, czyli strat, jakie on z najbardziej popularnych rozwiązań „uzupełniania brakującej informacji rodowodowej” zostały zaproponowane przez VanRadena w 1992. Zgodnie z tą metodą, jeśli dla przodka nie jest znany rodowód, to nie oznacza to, że nie jest on zinbredowany i przypisuje mu się inbred na poziomie przeciętnym w jego roku urodzenia. Wartość tę wykorzystuje się następnie do oszacowania pokrewieństwa w populacji, a także pozwala ona na dokładniejsze oszacowanie inbredu potomków tych zwierząt. Po zakończeniu obliczania inbredu zwierząt, dla których dostępna jest informacja rodowodowa, oblicza się średni inbred zwierząt urodzonych w danym roku, co pozwala na monitorowanie trendu, tj. zmian poziomu inbredu w okresach czasu. Można starać się także pogłębić krajowy rodowód, sięgając do dostępnych źródeł zagranicznych. W przypadku polskiej populacji, gdzie stale miejsce ma import materiału zagranicznego, taka procedura często pozwala uzupełnić informacje o brakujących przez komputerowe kojarzenie buhaja z występującymi w populacji krowami, obliczyliśmy oczekiwany inbred, czyli średni inbred jego możliwych córek. Im buhaj ma więcej wspólnych przodków z przodkami krów, tym bardziej zinbredowanych córek należy się spodziewać. Wybieranie buhajów dających mniej zinbredowane córki pozwala na znalezienie buhajów typu ‘outcross’. Porównanie inbredu zaobserwowanego z oczekiwanym pozwala zorientować się, czy hodowcy częściej kojarzą bardziej spokrewnione zwierzęta. Taka sytuacja ma miejsce, gdy obserwowany inbred jest wyższy niż oczekiwany, co może być efektem: 1. Nieświadomego kojarzenia blisko spokrewnionych sztuk, co wynika z braku programów do kojarzeń lub ich ograniczonych możliwości w zakresie analizy inbredu. 2. Świadomego preferowania kojarzenia osobników o wysokich wartościach hodowlanych, które często mają w swoich rodowodach wspólnych przodków i dają potomstwo potencjalnie o wysokiej wartości hodowlanej, ale bardziej interpretować wyniki? Poziom inbredu w populacji krów rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej urodzonych w 2016 roku został oszacowany na poziomie 3,82% (wykres 1). Jest to wartość dość niska w porównaniu z innymi krajami, ale wynika to z kilku aspektów: 1. Ocena wartości hodowlanej w Polsce stale powiększa się o nowe stada, a co za tym idzie co roku pod ocenę dołączają nowe krowy (często cielne) o niepełnych informacjach rodowodowych. Obliczanie inbredu tylko dla zwierząt z wysoką kompletnością rodowodu dawałoby wyższe wartości poziomu inbredu, niż prezentowane na wykresie 1. 2. Metoda oszacowywania inbredu osobników bez rodziców nie jest w stanie odzyskać całości brakującego rodowodu. Jednak dzięki temu zabiegowi współczynnik inbredu jest o ponad 2% wyższy, niż wynikałoby to z samej informacji rodowodowej. 3. Średnia kompletność rodowodu krajowej populacji jest niska, mimo że sukcesywnie wzrasta. Często zwierzęta bądź nasienie buhajów sprowadzane do Polski mają głębsze i dokładniejsze rodowody niż niektóre krowy, zwłaszcza te, które dopiero weszły pod jednak zwrócić uwagę, że oczekiwany inbred przyszłego potomstwa wzrasta łagodniej niż rzeczywisty, a jego wartość od 1980 roku jest niższa niż wartość inbredu obserwowanego (wykres 1). Potwierdza to, że hodowcy nie kojarzą losowo swoich krów z buhajami, tylko prawdopodobnie kojarzą zwierzęta biorąc pod uwagę ich wartość hodowlaną. Często prowadzi to do kojarzenia coraz bardziej spokrewnionych ze sobą zwierząt. Z tego względu niezbędne jest stosowanie odpowiednich programów do kojarzeń, które pozwalają te działania ważnym wynikiem jest niski poziom średniego rocznego wzrostu inbredu w czasie, który w polskiej populacji w latach 2010–2016 oscylował poniżej 0,10% na rok (wykres 2). Oznacza to, że inbred utrzymuje się na bezpiecznym poziomie wzrostu nieprzekraczającym 1% na pokolenie (ok. 4 lat). Może to być wynikiem stosunkowo małej ostrości selekcji i wysokiego poziomu importu dość zróżnicowanego materiału genetycznego. Doświadczenia krajów, które bardziej intensywnie wykorzystują selekcję genomową, wskazują na to, że w dobie rewolucji genomowej tempo przyrostu inbredu wzrasta. Potwierdza to rosnące tempo przyrostu inbredu u buhajów (wykres 2).Najważniejszym aspektem uzyskanych przez nas wyników jest bezsprzeczna potrzeba ciągłego dbania o właściwy zapis rodziców i wcześniejszych przodków osobników. Im większa kompletność rodowodu, tym precyzyjniejsza, ale też wyższa jest wartość współczynnika inbredu w populacji. Braki rodowodowe wpływają nie tylko na jakość oceny inbredu, są również istotne dla precyzyjnej oceny wartości hodowlanej. Dlatego bardzo ważnym aspektem hodowli musi być dokładność zapisów zwierząt użytych do kojarzeń, aby można było odtworzyć rodowód ich potomstwa.
Esej z biologii. poleca 87% 104 głosów. Treść. Grafika. Filmy. Komentarze. Hodowla zwierząt jest nauką, której zadaniem jest stałe ulepszanie zwierząt przez człowieka oraz tworzenie nowych, lepszych form lub osobników z określoną, wybraną cechą. Współczesna hodowla dla osiągnięcia postępu musi korzystać ze zdobyczy takich
Hodowla zwierząt jest drugą najważniejszą gałęzią rolnictwa (po produkcji roślinnej) w Rosji. Dobrobyt całego kraju w dużej mierze zależy od tego, jak dobrze jest on rozwinięty. Niedawno hodowlę zwierząt w Rosji uznano za nieopłacalną. Dziś, dzięki wprowadzeniu nowych technologii do produkcji, sytuacja zmieniła się znacząco na lepsze. Zwierzęta gospodarskie są podzielone na kilka ważnych gałęzi przemysłu i gatunków. Porozmawiamy o nich w artykule. Trochę historii Uważa się, że po raz pierwszy ludzie zaczęli oswoić i hodować dzikie zwierzęta, a zatem otrzymywać produkty zwierzęce w mezolicie, czyli w 12 tysiącleciu pne. e. Największy rozwój tego rodzaju działalności nastąpił nieco później - w neolicie. Archeolodzy znaleźli dowody obecności zwierząt w tych czasach w rejonie Nilu, a także Tygrysu i Eufratu. Mieszkańcy miast starożytnego Egiptu zajmowali się hodowlą bydła i małych przeżuwaczy, świń i wielbłądów. Gęsi, kaczki, a nawet żurawie również zostały częściowo udomowione. Nieco później pojawiły się konie w tym pradawnym stanie. Rozwój hodowli zwierząt w rejonie Tygrysu i Eufratu przebiegał niemal tak samo, jak w Egipcie. Nieco później ten widok działalność gospodarcza opracowany w Indiach, Chinach i na płaskowyżu irańskim. Obecnie około 40 gatunków zwierząt zostało udomowionych przez ludzi. Oddziały Istnieje wiele ras rolniczych. Prawie każdy z nich ma własny przemysł hodowlany. Najważniejsze w naszym kraju są: Produkcja trzody. Głównymi produktami tego przemysłu hodowlanego są mięso i smalec. Hodowla koni. Ogromne znaczenie dla gospodarki narodowej mają zarówno hodowlane konie, jak i produktywne, a także sportowe. Hodowla bydła. Hodowla bydła w tej chwili - główna gałąź hodowli zwierząt. Rzeczywiście, stopień zaopatrzenia ludności w podstawowe artykuły spożywcze, takie jak mleko i mięso, zależy od tego, jak rozwinięty jest ten obszar. Bardzo ważne jest również hodowanie małych przeżuwaczy. Z tego obszaru hodowli zwierząt takie sfery gospodarki narodowej jak przemysł spożywczy (mięso, mleko) i lekki (odzież wełniana i artykuły gospodarstwa domowego) są bezpośrednio uzależnione. Hodowla drobiu. Branża ta jest odpowiedzialna za zapewnienie ludności tak ważnej żywności, jak jaja, mięso, pierze i pióra. Hodowla futra Hodowla nutrii, norki, lisów polarnych itp. Pozwala zdobyć skóry do szycia odzieży wierzchniej, czapek, akcesoriów i innych rzeczy. Pszczelarstwo Miód, wosk, mleczko pszczele to także więcej niż niezbędne produkty. Są to główne gałęzie hodowli zwierząt. Oprócz nich w naszym kraju rozwija się hodowla reniferów, hodowla ryb, hodowla wielbłądów. Główne rodzaje produktów zwierzęcych Żaden kraj na świecie nie może obejść się bez hodowli bydła w ramach gospodarki narodowej. Produkty tej gałęzi hodowli można podzielić na dwa główne typy: Uzyskane w rzeczywistym procesie hodowlanym. Należą do nich jaja, mleko, wełna. Uzyskane w drodze uprawy na ubój (mięso, wątroba itp.). Technologia hodowli bydła Rentowność takiego przemysłu, jak hodowla zwierząt w Rosji i każdym innym kraju, zależy od kilku czynników: Skuteczność karmienia. Warunkiem wstępnym jest różnorodność diety i jej przydatność dla zestawu aminokwasów, białka i witamin. Przy niedoborze pierwiastków śladowych istnieje potrzeba użycia wszelkiego rodzaju dodatków. Warunki przetrzymywania. Ten czynnik ma również znaczący wpływ na hodowlę bydła mlecznego i wołowego. Bydło powinno mieć zapewnione dobre warunki rozwoju i wzrostu. Właściwa praca hodowlana. Obecnie jednym z głównych warunków jego sukcesu jest import zwierząt rasowych z zagranicy. Stała kontrola weterynaryjna. Ważne jest, aby podejmować środki zapobiegawcze mające na celu zmniejszenie strat zwierząt gospodarskich spowodowanych różnymi rodzajami chorób. Zgodnie z przepisami, szczepienia zwierząt powinny być przeprowadzane w sposób obowiązkowy i terminowy. Żywienie bydła Takie gałęzie rolnictwa, jak hodowla bydła mlecznego i mięsnego oraz mlecznego, pod względem rentowności, są bezpośrednio zależne od produkcji roślinnej. Podstawowym warunkiem pomyślnego rozwoju farm tego typu jest dostępność wysokiej jakości żywności. Dla każdej grupy wiekowej i płciowej opracowuje się specjalne racje żywnościowe: Podczas karmienia suchych krów i jałówek ważne jest przede wszystkim przygotowanie ich do następnej laktacji. Dlatego dieta takich zwierząt obejmuje wysokiej jakości paszę - siano, kiszonkę i rośliny okopowe. Latem zapewnia się dobre pastwiska i karmienie. W przypadku krów mlecznych ważne jest opracowanie optymalnych standardów żywienia uwzględniających potrzeby zwierząt w zakresie białek, witamin, energii metabolicznej itp. Dieta producentów powinna zapewniać zachowanie zdrowia i zdolności reprodukcyjnych. Karmią one takie zwierzęta szczególnie gęsto. Warunki przetrzymywania Hodowla bydła mlecznego, mięsnego i mlecznego jest pod-przemysłem, którego opłacalność zależy w dużej mierze od prawidłowego wyboru technologii utrzymania zwierząt. Metody hodowli bydła w chwili obecnej jest kilka: Na powiązanej zawartości. W tym przypadku, w okresie przeciągnięcia, każde zwierzę otrzymuje swój własny długopis. Smycz ogranicza jej ruch, ale jednocześnie może swobodnie kłamać, stać, jeść. Dojenie w tym przypadku odbywa się bezpośrednio w kabinie. Na luźnej zawartości obudowy. Technologia ta jest częściej stosowana w hodowli bydła mlecznego. Zwierzęta o wolnym wybiegu o każdej porze dnia mają możliwość dostępu do misek wodnych i karmideł, a także do obiektów rekreacyjnych. Latem praktykuje się utrzymanie pastwisk. Zwykle zwierzęta są wypędzane na pola bogate w trawy, położone w pobliżu miejsc pojenia: strumienie, jeziora i rzeki. Nowe rasy Pomyślnie rozwijać rolnictwo zwierząt gospodarskich może tylko w przypadku właściwej hodowli. Niedawno do naszego kraju przywieziono wielu producentów bardzo produktywnych ras z Europy. Stało się to możliwe przede wszystkim dzięki zwiększeniu dotacji państwowych. Ze względu na ten stan rzeczy obserwuje się obecnie stabilną tendencję wzrostu populacji bydła w kraju. Tylko w 2014 r. Ogólnorosyjskie stado wzrosło o ponad 18%. Wymagania weterynaryjne Brak strat związanych ze śmiercią bydła w hodowlach bydła ma ogromny wpływ na rentowność. Stan zdrowia zwierząt, a tym samym wzrost zwierząt gospodarskich, jest bezpośrednio zależny od przestrzegania następujących zasad: Gospodarstwa muszą znajdować się w podwyższonych, niewypełnionych obszarach. W pomieszczeniach, w których przebywa bydło, należy stworzyć optymalny mikroklimat. Pomieszczenia kompleksu zwierząt gospodarskich powinny być utrzymywane w czystości. Przetwarzanie sanitarne przeprowadza się co najmniej raz w tygodniu. Należy opracować kompleks środków weterynaryjnych i zapobiegawczych, mających na celu zmniejszenie ryzyka i wyeliminowanie występowania chorób zakaźnych. Wszystkie zwierzęta w gospodarstwie powinny być niezwłocznie zaszczepione. Każdy kompleks powinien mieć długopis kwarantanny. Cechy uprawy małego bydła Przemysł hodowlany przeznaczony do hodowli bydła dużego i małego pod względem technologii utrzymania zwierząt jest bardzo podobny. Uprawa małych osobników ma tylko tę szczególną cechę, że w tym przypadku głównymi produktami produkcji, oprócz mięsa, są wełna i puch. Ścinanie małych przeżuwaczy odbywa się zgodnie z następującymi zasadami: Tę procedurę należy wykonywać tylko przy suchej pogodzie. Po ścinaniu zwierzęta powinny być trzymane w ciepłych piórach przez co najmniej 15-20 dni. Pomieszczenie, w którym wykonywana jest ta procedura, musi spełniać wszystkie normy sanitarne. Podczas używania maszyn elektrycznych należy postępować zgodnie z odpowiednimi wskazówkami dotyczącymi bezpieczeństwa. Zwierzęta po wyjęciu wełny sprawdzają skórki i, jeśli to konieczne, przeprowadzają dezynfekcję. Hodowla trzody chlewnej jako przemysł hodowlany Ten obszar rolnictwa jest obecnie uważany za dość opłacalny. Produkcja trzody chlewnej jako firma w naszym kraju rozwija się całkiem dobrze. Prosięta hodowane są zarówno w gospodarstwach indywidualnych, jak i na farmach oraz w dużych kompleksach przemysłowych. Najbardziej opłacalnym obecnie jest schemat technologiczny hodowli trzody chlewnej z pełnym cyklem. Jest to nazwa procesu, w którym prosięta są pozyskiwane, uprawiane i poddawane ubojowi w tym samym gospodarstwie. W tym przypadku można praktykować tylko dwa sposoby trzymania zwierząt: Vygulny. Technologia ta jest najczęściej stosowana w regionach o ciepłym klimacie. Jednocześnie w gospodarstwach można używać obrabiarek i swobodnie płynących metod. W pierwszym przypadku świnie trzymane są w maszynach i wypuszczane na spacer do wyznaczonych obszarów. Kiedy zwierzęta hodowlane mogą wejść do maszyn i z nich wyjść z własnej inicjatywy. Ditchless W tym przypadku zwierzęta są stale trzymane w pojedynczych urządzeniach lub w małych grupach w specjalnie wyznaczonych miejscach. Poza hodowlą bydła, oprócz optymalnych warunków mieszkaniowych, hodowla świń jako firma zależy między innymi od wydajności żywienia, a także od tego, jak kompetentnie będą prowadzone prace hodowlane. Ważne jest również prowadzenie działań zapobiegawczych mających na celu wyeliminowanie śmierci zwierząt w wyniku zakażenia. Funkcje drobiu Sektor hodowli żywego inwentarza dla drobiu rozwija się również dynamicznie. Głównym celem w tym przypadku jest oczywiście pozyskanie mięsa i jaj. Powiązany produkt uznawany jest za puch i pióro. Obecnie w takich gospodarstwach można hodować następujące typy ferm drobiu: Kurczaki. Ich uprawa jest najpopularniejszym obszarem przemysłu drobiowego. Praca plemienna w tym przypadku prowadzona jest głównie w zakresie uzyskiwania krzyży o wysokiej wydajności. Istnieją tylko dwa główne obszary hodowli ryb - jaja i mięso. Hodowanie tego ptaka jest praktykowane zarówno w prywatnych gospodarstwach rolnych, jak iw małych gospodarstwach i dużych fermach drobiu. Gęsi Ich uprawa jest również uważana za całkiem zyskowną działalność. Rozwój racji gęsi nie wymaga stosowania i wdrażania żadnych specjalnych technologii, podobnie jak warunki zatrzymania. Głównym pokarmem dla tego ptaka jest trawa, którą można przechowywać w małych pomieszczeniach. Oczywiście, gdy uprawia się w tym przypadku, należy również przestrzegać pewnych norm sanitarnych. Gęsi, a także kurczęta, są hodowane zarówno na poletkach domowych, jak i na dużych fermach drobiu. Indyki Ten ptak w naszym kraju jest hodowany głównie na prywatnych działkach. Technologia jej uprawy pozostaje tradycyjna i niezmienna przez ponad jeden wiek. Oprócz tych najczęstszych gatunków drobiu domowego, perliczki, przepiórki, chórów, ptaków ozdobnych, a nawet strusie są hodowane w Rosji. Jednak tylko tacy entuzjaści, którzy uważają go za interesującego i opłacalnego, angażują się w takie działania. Na skalę przemysłową tego typu ptaki w naszym kraju nie są hodowane. Hodowla koni w Rosji Znaczenie tego przemysłu hodowlanego również jest trudne do przeszacowania. Można go podzielić na dwa główne obszary: Hodowla hodowli koni. Jego rozwojowi w Rosji poświęcono teraz maksymalną uwagę. Obecnie w kraju działa około 70 fabryk hodowlanych, w których hoduje się ponad 30 ras koni. Hodowla zwierząt gospodarskich jest dziś jednym z priorytetowych obszarów rolnictwa. Hodowla koni mięsnych stadnych. Ta gałąź hodowli zwierząt została opracowana głównie w regionach, w których jest tradycyjna. Hodowla koni hodowlanych. Często w połączeniu z mięsem. Wysoka opłacalność hodowli koni mlecznych wiąże się przede wszystkim z wysokimi kosztami koumiss. Sportowa hodowla koni. W tym przypadku zwierzęta są hodowane w celu wzięcia udziału w konkursach. Obecnie hodowla koni rodowodowych w Rosji nie rozwija się zbyt szybko, głównie ze względu na brak krajowego rynku hodowli zwierząt, starzenie się wyposażenia technicznego roślin oraz niski poziom organizacji rolnictwa. Technologia hodowli koni W nowoczesnych gospodarstwach istnieją tylko trzy główne sposoby utrzymania koni: Przez cały rok pastwiska. Jest to najbardziej obiecująca i wydajna metoda. W tym przypadku opieka nad zwierzętami sprowadza się głównie do zmiany pastwisk, leczenia i ochrony weterynaryjnej. Shed base. Ta metoda jest zwykle stosowana podczas hodowli koni użytkowych. W tym przypadku zwierzęta trzymane są na smyczy i wypędzane na pastwiska tylko latem. Stado kulturowe. Ta technologia jest powszechnie stosowana podczas utrzymywania zwierząt hodowlanych. Hodowla futra Technologia hodowli zwierząt na skórze ma również wiele niuansów. W tym przypadku priorytetowym zadaniem jest zapewnienie zdrowych i komfortowych warunków życia dla zwierząt. Futro zwierząt gospodarskich w Rosji jest obecnie bardzo dobrze rozwinięte. Gospodarstwa wykorzystują trzy główne technologie do trzymania zwierząt: Zewnątrzkomórkowe Metodę tę stosuje się zwykle w małych gospodarstwach do hodowli zwierząt, takich jak lisy polarne, lisy, fretki, piżmaki i nutrie. Treść jest w szopach. Tak zwane specjalne szopy z podwójnym dachem i szerokim przejściem. Pomieszczenia w pomieszczeniach. Ta metoda w naszym kraju stała się ostatnio coraz powszechniejsza. Pszczelarstwo Takie sektory hodowli zwierząt, takie jak hodowla zwierząt, hodowla trzody chlewnej i hodowla bydła, odgrywają oczywiście znaczącą rolę w rozwoju rosyjskiej gospodarki. Nie należy jednak lekceważyć wartości mniejszych obszarów, takich jak pszczelarstwo, hodowla ryb, hodowla reniferów itp. Jeśli chodzi o pierwsze, negatywne procesy mające wpływ na społeczeństwo w okresie pieriestrojki, na szczęście nie miały żadnego skutku. Na początku lat 90. nastąpił znaczny spadek liczby rodzin pszczelich. Jednak wkrótce recesja zwolniła, a następnie wskaźnik ten całkowicie ustabilizował się i pozostał niezmieniony (3 miliony rodzin) przez kilka lat. Obecnie w pszczelarstwie w Rosji prowadzi się ponad 5 tysięcy gospodarstw i około 300 tysięcy amatorów. Podsumowując Powyższe rodzaje zwierząt gospodarskich są najważniejszymi sektorami rolnictwa w naszym kraju. Stopień bezpieczeństwa żywnościowego populacji zależy od tego, jak dobrze się rozwijają. Zwiększenie rentowności bydła, pszczelarstwa, drobiu i ferm trzody chlewnej zależy bezpośrednio od dynamiki wprowadzania nowych technologii hodowli, hodowli i utrzymania zwierząt. W celach hodowlanych nie powinno się rozmnażać zwierząt, których cechy anatomiczne, fizjologiczne lub behawioralne mogą wiązać się z cierpieniem, bólem czy znacznym dyskomfortem – uważa prof. Wojciech Niżański z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu (UPWr).
Polish Arabic German English Spanish French Hebrew Italian Japanese Dutch Polish Portuguese Romanian Russian Swedish Turkish Ukrainian Chinese English Synonyms Arabic German English Spanish French Hebrew Italian Japanese Dutch Polish Portuguese Romanian Russian Swedish Turkish Ukrainian Chinese Ukrainian These examples may contain rude words based on your search. These examples may contain colloquial words based on your search. for breeding purposes for farming purposes Dlatego należy dopuścić możliwość wprowadzania do gospodarstw w celach hodowlanych ograniczonej liczby zwierząt pochodzących z hodowli nieekologicznej. Therefore the possibility of bringing a limited number of non-organic animals onto a farm for breeding purposes should be provided for. Nie przeprowadzono oceny stosowania u psów w celach hodowlanych. Decyzja Komisji 2000/50/WE z dnia 17 grudnia 1999 r. dotycząca minimalnych wymagań dotyczących kontroli gospodarstw rolnych, w których zwierzęta są trzymane w celach hodowlanych [ L 19 z Commission Decision 2000/50/EC of 17 December 1999 concerning minimum requirements for the inspection of holdings on which animals are kept for farming purposes [Official Journal L 19 of różnice w ustawodawstwach krajowych odnoszących się do ochrony zwierząt utrzymywanych w celach hodowlanych mogą przyczyniać się do powstania nierównych warunków konkurencji, a w konsekwencji pośrednio wywierać wpływ na właściwe funkcjonowanie wspólnego rynku; Whereas disparities in national laws on the protection of animals kept for farming purposes may give rise to unequal conditions of competition and may consequently have an indirect effect on the proper functioning of the common market; Opieka jest słowem, którego znaczenie w odniesieniu do zwierząt przeznaczonych do wykorzystania lub wykorzystywanych w procedurach badawczych lub w odniesieniu do zwierząt laboratoryjnych utrzymywanych w celach hodowlanych, obejmuje wszystkie aspekty relacji pomiędzy zwierzęciem a człowiekiem. Care is a word which, when used in connection with animals intended for, or in actual use in procedures, or in connection with laboratory animals kept for breeding purposes, covers all aspects of the relationship between animals and man. Tuńczyki o wadze 8 kg mogą być poławiane przez klipry tuńczykowe i statki do połowu wędami ciągnionymi na Atlantyku, przez tradycyjne łodzie rybołówstwa przybrzeżnego, a także w celach hodowlanych na Adriatyku. Bluefin as small as 8 kg can be landed by baitboats and trollers in the Atlantic, by coastal artisanal fisheries in the Mediterranean and for farming purposes in the Adriatic Sea. a także mając na uwadze, co następuje:wszystkie Państwa Członkowskie ratyfikowały Europejską Konwencję w sprawie ochrony zwierząt trzymanych w celach hodowlanych; decyzją 78/923/EWG [4] Wspólnota również przyjęła tę Konwencję i złożyła swój dokument zatwierdzenia; Whereas all Member States have ratified the European Convention on the protection of animals kept for farming purposes; whereas the Community has also approved this Convention by Decision 78/923/EEC (4) and has deposited its instrument of approval; W celach hodowlanych podzielili stado na dwie grupy. W celach hodowlanych lub w celu poprawy genetycznej stada oraz gdy nie ma dostępnych ekologicznych zwierząt akwakultury, do gospodarstwa można wprowadzać schwytane na wolności dzikie lub nieekologiczne zwierzęta sektora akwakultury. For breeding purposes or for improving genetic stock and when organic aquaculture animals are not available, wild caught or non-organic aquaculture animals may be brought into a holding. Mój ojciec kupił je w celach hodowlanych, a wszystkie to wałachy. My father bought them for breeding, but they're all geldings. W przypadku kur utrzymywanych w celach hodowlanych samice i samce kurcząt określa się mianem młodych kur do 20 tygodnia życia. When reared for breeding, young female and male chickens are defined as pullets until 20 weeks of age. Zalecana maksymalna dawka na kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej u indyków rzeźnych i indyków utrzymywanych w celach hodowlanych: 100 AXC. Recommended maximum dose per kilogram of complete feedingstuff for turkeys for fattening and turkeys reared for breeding: 100 AXC. Urząd stwierdził ponadto, że dodatek ten może korzystnie wpływać na ocenę użytkowości indyków rzeźnych i że twierdzenie to można rozszerzyć na indyki utrzymywane w celach hodowlanych. The Authority also concluded that the additive has the potential to improve the zootechnical performance in turkeys for fattening and that this conclusion can be extended to turkeys reared for breeding. Uznano, że wnioski te można rozszerzyć na kurczęta odchowywane na kury nioski i indyki utrzymywane w celach hodowlanych. It was considered that these conclusions can be extended to chickens reared for laying and turkeys reared for breeding. Tuńczyków błękitnopłetwych złowionych przez te statki po wskazanej powyżej dacie nie zatrzymuje się na burcie, nie umieszcza w sadzach w celu tuczenia i w celach hodowlanych, nie przeładowuje, nie przenosi ani nie wyładowuje. Bluefin tuna caught by those vessels as from that date shall not be retained on board, placed in cages for fattening or farming, transhipped, transferred or landed. Indyki rzeźne i indyki utrzymywane w celach hodowlanych Turkeys for fattening and turkeys reared for breeding Bez uszczerbku dla przepisów zawartych w rozdziale V, państwa członkowskie gwarantują, że zwierzęta akwakultury wprowadzane do obrotu w celach hodowlanych są: Without prejudice to the provisions laid down in Chapter V, Member States shall ensure that aquaculture animals placed on the market for farming are: pomieszczenia, w których zwierzęta są zazwyczaj trzymane zarówno w celach hodowlanych, jak też inwentarskich oraz w trakcie procedur badawczych; rooms where animals are normally housed, either for breeding and stocking, or during the course of a procedure; Ben Tax, dyrektor Rijk Zwaan dodał: Umowa z firmą Syngenta pozwala na swobodne korzystanie z zasobów drugiej firmy w celach hodowlanych a następnie na wprowadzenie na rynek nowo uzyskanej odmiany, również w przypadku gdy materiał biologiczny chroniony jest prawem patentowym. Ben Tax, director of Rijk Zwaan, commented: This agreement enables us to use each other's plant varieties for breeding purposes, even in cases where the plant material falls under the scope of a patent, and then to market the newly developed varieties. Wstrzymałam się od głosu, dlatego że chcę położyć kres chwytaniu małp na wolności w celach hodowlanych i w związku z tym popieram tekst autorstwa Komisji. The reason I abstained is because I wanted to end the capture of monkeys from the wild for breeding purposes and I therefore support the Commission text. No results found for this meaning. Results: 24. Exact: 24. Elapsed time: 48 ms. Documents Corporate solutions Conjugation Synonyms Grammar Check Help & about Word index: 1-300, 301-600, 601-900Expression index: 1-400, 401-800, 801-1200Phrase index: 1-400, 401-800, 801-1200
Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „gromada zwierząt hodowlanych” lub potrafisz określić ich inny kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza znajdującego się w opcji Dodaj nowy. Pamiętaj, aby opisy były krótkie i trafne.
Wielkie zamieszanie, jakie miało miejsce przy udostępnianiu ocen wartości hodowlanych dla krów rasy PHF w sezonie aktualnym, czyli spowodowane błędnymi formatami zbiorów przesłanych do ZETO przez Instytut Zootechniki, zaowocowało moją wizytą w stadzie jednego z hodowców, którzy jako pierwsi zwrócili uwagę na brakujące krowom indeksy PF. Jak to zwykle w życiu bywa, w każdej złej sytuacji – a to, co stało się udziałem nas wszystkich, było zdecydowanie złe, bo dezorganizowało pracę zarówno hodowców, jak i pracowników Polskiej Federacji oraz specjalistów spółek inseminacyjnych – można znaleźć jakiś pozytywny aspekt. Tak też było i Anna SiekierskaCelem mojej wizyty w stadzie, w którym pod oceną jest ponad 1200 krów, było wyjaśnienie wątpliwości dotyczących stanu oceny wartości hodowlanych w tej oborze oraz sprawdzenie, czy ilość informacji, którymi na tę chwilę dysponuje hodowca, jest poprawna. Przygotowując się do dyskusji, dokonałam analizy sytuacji, używając dostępnych dla mnie narzędzi, czyli systemu informatycznego Symlek. Pomocny był moduł „Informacje ogólne o krowach w stadzie”, z którego można wyciągnąć wnioski o strukturze rasowej stada i liczbie krów wpisanych do ksiąg. To podstawa do dalszej analizy spraw hodowlanych. W interesującym mnie stadzie różnica między liczbą krów w kontroli użytkowości mlecznej a wpisanych do ksiąg to zaledwie 23 sztuki, tj. 1,9%, czyli znacznie poniżej średniej w całej populacji aktywnej w kraju. W późniejszej dyskusji hodowca podkreślał, że pracuje w głównej mierze na krowach rasy PFH, mieszańce wyprzedaje ze stada. Również fakt, że zareagowano tu na nieprawidłowości w ocenie wartości hodowlanej – na brakujące indeksy PF u starszych krów, które już wcześniej miały oceniony indeks – jest dowodem na to, że z indeksami pracuje się tu na co dzień. I to pierwszy z pozytywów, o których wspomniałam na wstępie. Wracając do analizy sytuacji w stadzie, moduł dotyczący wartości hodowlanych krów dostarczył mi wiedzy o liczbie krów z indeksami PF, z oceną mleczną i z oceną pokroju. Jednak dopiero wgłębienie się w „Bilans genetyczny” pokazało pełny obraz o hodowlanej stronie interesującego mnie stada. Oczywiście, istnieje różnica między liczbą krów ocenianych i posiadających indeks selekcyjny PF. Największą liczebnie grupą w tym stadzie jest grupa pierwiastek, i to właśnie wśród pierwiastek najwięcej krów nie ma ocenionego indeksu PF. Dlaczego?Na to pytanie, jak i na kilka innych mogłam odpowiedzieć hodowcy w bezpośredniej rozmowie, co uznałam za sytuację „nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło”. Postawione pytania utwierdziły mnie w tym, że dziedzina oceny wartości hodowlanych krów i buhajów wymaga ciągłej edukacji, której nie załatwimy przy pomocy folderów, ponieważ one z natury rzeczy nie dotykają wielu szczegółowych kwestii, interesujących dociekliwych hodowców. Zatem postaram się przekazać, o co zapytali hodowcy, żałując ogromnie, że nie do każdego zainteresowanego tymi sprawami można dotrzeć bezpośrednio. Jednocześnie będę się posługiwać pewnymi uproszczeniami, aby grzebiąc w detalach, nie spowodować odwrotnego skutku, czyli zaciemnienia obrazu. I mam nadzieję, że znawcy tematu mi to wybaczą i nie posądzą mnie o czego służy indeks selekcyjny? Celem pracy hodowlanej w populacji danej rasy jest osiągnięcie postępu genetycznego, a więc to, aby następne pokolenie zarówno rozpłodników – buhajów, jak i samic – jałówek, które wejdą do produkcji, zastępując pewną liczbę krów, było lepsze pod względem genetycznym niż to istniejące. Jednym z podstawowych narzędzi pracy hodowlanej, prowadzące do realizacji tego zamierzenia, jest selekcja, czyli wybór odpowiednich buhajów i krów na rodziców następnego pokolenia oraz kojarzenie tych wyselekcjonowanych osobników. Cel hodowlany, zatwierdzony dla danej rasy, można opisać słownie, ale bardzo pomocnym i efektywnym narzędziem jest indeks selekcyjny, który jest głównym wskaźnikiem używanym w selekcji. Innymi słowy – indeks selekcyjny wyraża w postaci liczby zdefiniowany cel hodowlany dla rasy w naszym kraju. Trzeba podkreślić, że choć rasa holsztyńska jest „globalna”, każdy kraj inaczej definiuje swój cel hodowlany i określa go przy pomocy innego indeksu selekcyjnego. Tych indeksów porównywać bezpośrednio ze sobą nie można, a dobrym rozwiązaniem jest tzw. ocena międzynarodowa. Uwaga! Dotyczy ona tylko buhajów. W polskim programie hodowlanym dla rasy PHF zawarte są zapisy, że w oparciu o indeks PF wykonywana jest selekcja zarówno buhajów, jak i samic, a w doskonaleniu populacji ma brać udział ok. 1% najlepszych krów. Z tego wynika, że indeks selekcyjny PF służy do uszeregowania krów pod względem jego wartości, aby w ramach realizacji programu hodowlanego prowadzić pracę z tą tzw. szpicą hodowlaną. Uszeregować według indeksu PF można też krowy w każdym stadzie, po to najczęściej, aby mieć wiedzę, które sztuki są w nim najcenniejsze i zasługują na szczególne zabiegi hodowlane, np. użycie jako dawczyni zarodków lub krycie nasieniem sortowanym. Niezbędna jest więc hodowcy wiedza o punkcie odniesienia, jakie wartości indeksu PF mają najlepsze krowy w populacji aktywnej (czyli poddawanej ocenie użytkowości mlecznej) i jak na tym tle wygląda sytuacja jego jest z buhajami. Sama wartość indeksu selekcyjnego, używanego w danym kraju, wyciągnięta z kontekstu nic nie mówi o jakości buhaja. Absolutnie bezcelowe jest też porównywanie dwóch indeksów selekcyjnych używanych w różnych krajach. Bo dla przykładu buhaj z indeksem TPI=1800 „powinien” być lepszy od buhaja z indeksem PF=144. Tymczasem to nieprawda, bo ważne jest miejsce w rankingu buhajów, które zajmuje osobnik z TPI=1800 – to być może czwarta setka amerykańskiego rankingu, gdy tymczasem buhaj z PF=144 jest w czołówce pierwszej setki polskiego rankingu. Celowo nie mówimy tu o kraju pochodzenia buhaja, bo to zupełnie inna kwestia. A jeszcze trzeba się orientować, czy mowa o buhaju wycenionym na córkach, czy młodym, ocenionym genomowo. Reasumując: indeks selekcyjny to podstawowe narzędzie w selekcji hodowlanej oraz instrument porównawczy służący do uszeregowania osobników – buhajów lub krów – w populacji lub konkretnym stadzie, a więc do tworzenia można wymagać, aby pierwiastka miała indeks PF? Regułą w pracy hodowlanej w stadzie krów powinno być to, że najmłodsze krowy – pierwiastki, są lepsze genetycznie niż pozostałe w stadzie. Świadczy to bowiem o dobrze wykonanym doborze par do kojarzeń. Jak sytuacja wygląda sumarycznie w stadzie, świetnie widać w „Bilansie genetycznym”, gdy analizujemy poszczególne grupy laktacyjne pod względem średnich wartości PF w porównaniu z całym stadem. Świadomy hodowca zwykle niecierpliwie czeka na wycenę młodych krów. Tu jednak często bywa zawiedziony brakiem indeksu PF u swoich pierwiastek. Warto więc uświadomić sobie, co ma na to wpływ. Znakomita większość krów w naszej populacji ma ocenioną wartość hodowlaną na podstawie fenotypu, czyli metodą konwencjonalną (o innych metodach będzie mowa dalej). Od kilku lat stosowany jest model oceny oparty na wydajnościach dziennych, nazywany z angielskiego Test Day Model (w skrócie TDM). Aby krowa pierwiastka mogła mieć ocenione cechy produkcji mlecznej oraz inne cechy wchodzące w skład indeksu PF, musi mieć zarejestrowany w systemie Symlek przynajmniej jeden kontrolny udój po wycieleniu na próbie w okresie poprzedzającym wyznaczony termin wyboru i przesyłki do Instytutu Zootechniki danych do oceny wartości hodowlanych z systemu Symlek. W naszym kraju ocena wartości hodowlanych zarówno buhajów, jak i krów wykonywana jest trzy razy w roku (w kwietniu, sierpniu i grudniu), a instytucją odpowiedzialną za szacowanie wartości hodowlanych jest Instytut Zootechniki. Terminy wycen są zsynchronizowane z terminami oceny międzynarodowej buhajów, prowadzonej przez Centrum Interbull, w której Polska też uczestniczy i dzięki temu otrzymuje wyniki wszystkich buhajów rasy HF, które w niej biorą udział. Stąd też wynika podział na sezony oceny, np. – ocena w kwietniu, aktualny sezon to – ocena w sierpniu. W tym roku czeka nas jeszcze jeden sezon – – z oceną w grudniu. Na początku każdego roku Instytut Zootechniki wyznacza daty przesłania danych do wycen, ponieważ ocena wartości hodowlanych wykonywana jest na podstawie zgromadzonych fenotypowych informacji o mleku i innych cechach oraz rodowodach zwierząt, które Polska Federacja udostępnia Instytutowi Zootechniki. Między datą wyboru danych a datą opublikowania nowych wartości hodowlanych występuje różnica ok. 3 miesięcy. Terminy przysyłania danych do szacowania WH w roku 2018 były następujące:Data przesłania danych Sezon oceny WH Data publikowania WHKrowy pierwiastki, które przybywają pod ocenę z wycielenia jałówki w okresie między ostatnim próbnym udojem poprzedzającym datę przesłania danych do IZ a datą opublikowania wartości hodowlanych, nie posiadają nowej oceny wartości hodowlanych ani indeksu PF. Ich pierwsza ocena WH będzie dostępna w następnym sezonie oceny. Dla przykładu w analizowanym przeze mnie stadzie, gdzie na początku września na próbie było 460 pierwiastek, 238 z nich miało oszacowany indeks PF. Według informacji hodowcy w omawianym okresie w stadzie przybyło ok. 195 pierwiastek. Powodom, dla których brakuje indeksu PF u 27 sztuk, należałoby się szczegółowo przyjrzeć, bo mogą być bardzo różne. Warto tu jednak podkreślić, że duże znaczenie ma kompletność informacji, zależna również od hodowcy, jak np. dbanie o zarejestrowanie daty wszystkich inseminacji, a nie tylko skutecznej, które są niezbędne do oszacowania wskaźnika niepowtarzalności rui, jednego ze składników podindeksu płodności. To bardzo częsty powód braku oszacowania całego indeksu PF, bo gdy brakuje jednego z podindeksów – nie ma ocenionego indeksu w ostatnich latach, gdy znacznie wzrosło użytkowanie młodych genomowych buhajów, których nasienie napływa z różnych krajów Europy, mamy do czynienia z innym niekorzystnym procederem, jakim jest wycofywanie przez kraj będący właścicielem buhaja (tzw. controlling country) danych buhaja z oceny międzynarodowej lub zakaz jej udostępniania (tzw. non-published bull). Skutek jest taki, że w jednym sezonie buhaj miał ocenę międzynarodową i jego córki też, a w następnym już nie. Jest to zjawisko, na które nie ma wpływu ani PFHBiPM, ani Instytut Zootechniki, ani samo Centrum Interbull. Z tych dwóch sytuacji zakaz publikowania wyceny przez kraj kontrolujący jest mniejszym złem, bo wprawdzie nie można sprawdzić na stronie Instytutu Zootechniki wartości hodowlanych interesującego nas rozpłodnika, ale za to nie dyskwalifikuje to ich córek z oceny genomowej, bo mogą być obliczone dla nich indeksy rodowodowe. Trzeba przyznać, że to wszystko jest bardzo skomplikowane i jest wiele niuansów, w których się trzeba orientować. Przy tej okazji należy wspomnieć, że hodowca chcący prawidłowo wykorzystać potencjał genetyczny najmłodszych zwierząt w swoim stadzie – jałówek lub krów pierwiastek – nie jest już skazany na oczekiwanie na oszacowanie konwencjonalnego indeksu PF. Może bowiem skorzystać z oceny genomowej jałówek w Laboratorium Genetyki Bydła PFHBiPM, i wówczas ma udostępnioną precyzyjną informację o wartości gPF, która może być użyta do kojarzenia, lub skorzystać z indeksów rodowodowych, mniej dokładnych, ale także dostępnych w programie do kojarzeń mamy dwa rankingi krów? I w ten sposób doszliśmy do kolejnego ważnego zagadnienia. Nasze samice rasy PHF są oceniane na podstawie genomu od 2012 roku. Od 2014 ocena genomowa jest oceną oficjalnie uznaną w Polsce. Indeksy genomowe są zatwierdzonymi narzędziami selekcyjnymi, używanymi w pracy hodowlanej. W ciągu tych blisko sześciu lat ocenie na podstawie markerów genetycznych (ocena genomowa) zostało poddanych ponad 22 tysiące krów tej rasy. Instytut Zootechniki bezpłatnie aktualizuje oceny genomowe. Polska Federacja Hodowców Bydła i Producentów Mleka zabiegała o to, aby dla krów, które mają ocenione markery, ocena wartości hodowlanej wzbogacona o tę informację była oceną oficjalną i jedyną wykorzystywaną w pracy hodowlanej, argumentując, że kryterium wyższej powtarzalności tych ocen powinno być najważniejsze. Od sezonu starania PFHBiPM zostały przez Instytut Zootechniki uwzględnione i udostępniono hodowcom nowe wartości hodowlane dla krów pierwiastek i krów starszych, które są szacowane w oparciu o markery, informacje fenotypowe oraz dane rodowodowe. Taka wartość hodowlana nazywa się wzbogaconą szacowaną wartością hodowlaną, inaczej – oceną kombinowaną, która w systemie Symlek i udostępnianych hodowcom programach on-line została oznaczona literką „Z” (ocena zmieszana). Istotną jakościową różnicą między oceną konwencjonalną a oceną kombinowaną jest to, że ta druga ma wyższą powtarzalność, gdyż do jej szacowania wykorzystuje się więcej źródeł informacji, w tym wypadku dodatkowym źródłem są markery genetyczne SNP. Nie sposób nie zauważyć, że powtarzalność ocen wartości hodowlanych, np. dla cech produkcji mlecznej, dopiero w trzeciej laktacji krowy ocenionej metodą konwencjonalną sięga ok. 0,45, gdy ocena kombinowana pierwiastki, która rozpoczęła pierwszą laktację, już przekracza dokładność (powtarzalność) 0, chwilą, gdy pojawiła się nowa kategoria oceny wartości hodowlanych krów – ocena kombinowana, wzbogacona o markery genetyczne – należało utworzyć dwa rankingi krów: najstarszy, z naszych rankingów TOP 100 najlepszych krów uszeregowanych według indeksu PF, wykonywany od pierwszego sezonu 2011, pozostał bez zmian, natomiast wyodrębnione zostały krowy z oceną genomową GEBV (z angielskiego GEBV – genomowo wzbogacone wartości hodowlane), mające oszacowane indeksy gPF. Powstanie drugiego rankingu krów jest uzasadnione tym, że porównywane są w nim krowy ocenione przy pomocy tej samej nie należy uważać, że krowy z jednego rankingu są w jakiś sposób gorsze od krów znajdujących się na drugiej liście. Można zatem powiedzieć, że krowa będąca na pierwszym miejscu listy TOP 100 według indeksu PF jest tak samo dobra jak pierwsza krowa z listy ocenionych genomowo krów, z tym tylko, że krowa z gPF jest oceniona dokładniej, z wyższą powtarzalnością, bo w jej ocenie uwzględniono więcej źródeł krów rasy PHF w naszej populacji ocenionych na podstawie genomu przyrasta bardzo powoli, mimo że już trzeci sezon PFHBiPM utrzymuje promocyjną cenę genotypowania samic w LGB w Parzniewie. Być może przybliżenie tych kilku zagadnień dla niektórych hodowców będzie inspiracją do inwestycji w genetykę lub chociaż spowoduje otwarcie się na wiedzę o szacowaniu wartości hodowlanych. W końcu nie taki diabeł straszny, jak się go trochę pozna… Tak więc, drodzy Hodowcy, pytajcie nas o wszystko, co Was w tej materii nurtuje, postaramy się wspólnie oswoić tego zwierza. 
Krzyżowanie ras zwiększa produktywność. Producenci trzody chlewnej mają do wyboru dwie opcje chowu zwierząt – chów świń czysto rasowych lub zwierząt pochodzących z krzyżowania międzyrasowego. W tym drugim wypadku efektem jest heterozja.

Kontynuując cykl artykułów prezentujących alternatywne rasy bydła mlecznego, tym razem przedstawimy dwie mniej popularne rasy, zasługujące jednak na uwagę przez wzgląd na wyjątkowe cechy użytkowe. RASA SHORTHORN Bydło rasy shorthorn, jakie znamy współcześnie, ewoluowało przez ponad 200 lat. Bydło tej rasy wywodzi się od lokalnych ras bydła teeswater i durham, które było hodowane w północno-wschodniej części Anglii w dolinie rzeki Tees, graniczącej z hrabstwami Durham, Northumberland i York. Pod koniec XVIII w. dwaj bracia Charles i Robert Coollingowie rozpoczęli doskonalenie bydła rasy durham, wykorzystując techniki uprzednio stosowane przez Roberta Bekewella, których to użył do wytworzenia bydła longhorn. Metody te polegały na krzyżowaniu ze sobą różnych linii genetycznych bydła. W 1783 r. Charles Colling wybrał cztery krowy o imionach: Duchess, Cherry, Trawberry i Old Favourite, podczas gdy jego brat Robert dokonał na miejscowym targu zakupu cieląt pochodzących od buhaja Hubback. Kojarzenie tych zwierząt doprowadziło do narodzin w 1804 r. buhaja o imieniu Comet, który został później sprzedany w Ketton w 1810 r. za 1000 gwinei. Była to na ówczesny czas rekordowa kwota, jaką zapłacono za 1 szt. bydła. Jednak mądrość osoby, która dokonała zakupu tego buhaja, została potwierdzona przez wartość potomstwa, jakie po nim uzyskano. Nazwa buhaja natomiast przeszła do legendy hodowli. Buhaj rasy shorthorn, fot. Shutterstock W tym samym czasie dwaj inni znakomici hodowcy, Thomas Bates z Kirklevington i John Booth z Killesby, rozwijali hodowlę bydła teeswater. Tak powstały dwie odrębne linie genetyczne tego bydła: linia Bates’a, która charakteryzowała się walorami mlecznymi, oraz linia Booth’a odznaczająca się ponadprzeciętną użytkowością mięsną. Obie linie były prowadzone poprzez inbreeding do momentu, który wcześniej nie był powszechnie akceptowalny w hodowli bydła. W 1822 r. George Coates opublikował pierwszą księgę hodowlaną zawierającą 710 buhajów i 850 krów, która stała się pierwszą tego typu księgą bydła na świecie. Pierwsze 4 księgi zostały opublikowane przez samego twórcę Georga Coates’a, po którym pieczę nad księgami hodowlanymi przejął Henry Stafford. Po utworzeniu Związku Hodowlanego Bydła Rasy Shorthorn w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii w 1874 r. założyciele tej organizacji przejęli obowiązki prowadzenia ksiąg hodowlanych. We wczesnych latach 20. XX w. rasa ta była rasą podwójnie użytkową, mięsno-mleczną. Jednak postępująca wśród pozostałych ras specjalizacja doprowadziła w 1958 r. do wyodrębnienia ksiąg hodowlanych dla odmiany mięsnej shorthornów. Od tamtego czasu doskonalenie mięsnego shorthorna ukierunkowane jest na poprawę cech mięsnych. Ponadto dyrektor Związku Mięsnego Shorthorna dopuścił wykorzystanie w doskonaleniu genetycznym tej rasy francuskiego bydła maine-anjou. Od 2001 r. księga została ponownie zamknięta dla dopływu innych ras. Hodowcy mlecznej odmiany shorthorna w 1970 r. również wprowadzili możliwości doskonalenia cech mlecznych rasy przez użycie zewnętrznych komponentów rasowych. Umożliwiono wykorzystanie bydła rasy holsztyńskiej i fryzyjskiej odmiany czerwonej oraz bydła duńskiego czerwonego. Jednak nie wszyscy hodowcy skorzystali z tej możliwości, stąd istnieje pewne zróżnicowanie genetyczne w tej rasie. Dzięki temu shorthorn świetnie wkomponowuje się w różne systemy produkcji. W Irlandii krowy tej rasy wykorzystywane są jako mamki, natomiast w Wielkiej Brytanii wykorzystuje się ich mleczny potencjał. RASA O ZASIĘGU GLOBALNYM Warty podkreślenia jest fakt, że bydło shorthorn przyczyniło się do powstawania ponad 40 innych ras bydła hodowanych na świecie. Poza krajem pochodzenia bydło rasy shorthorn hodowane jest również w innych krajach. Dość duża populacja bydła tej rasy znajduje się w USA. Import pierwszych sztuk do Stanów Zjednoczonych miał miejsce w 1783 r. Kolejne zakupy bydła doprowadziły do szybkiej jego ekspansji po całym kraju. W 1814 r. pierwsze sztuki tej rasy trafiły do Nowej Zelandii, gdzie były wykorzystywane jako siła pociągowa oraz do produkcji mleka. Przez wiele lat rasa shorthorn była najpopularniejszą rasą bydła w tym kraju. Poza USA i Nową Zelandią znaczące populacje shorthornów znajdują się w Australii i Kanadzie. CHARAKTERYSTYKA RASY Bydło rasy shorthorn charakteryzuje się średnim kalibrem i jest rasą bezrożną. Dorosłe krowy mierzą ok. 140 cm w krzyżu, przy masie ciała 640-680 kg. Buhaje osiągają wysokość w krzyżu 145 cm i wagę ok. 750 kg. Jest to rasa wcześnie dojrzewająca. Dojrzałość płciową jałówki osiągają w wieku 6-9 miesięcy, natomiast reprodukcyjną 13-15 miesięcy. Cechą wyróżniającą tę rasę jest jej umaszczenie. Shorthorny cechują się umaszczeniem: jednolitym czerwonym, czerwonym z białymi plamami, białym lub dereszowatym (tzw. mroziatym). Ciekawostką jest, że dwa allele odpowiedzialne za umaszczenie czerwone i białe wykazują działanie niepełne, kodominacyjne, czego rezultatem jest mieszanina włosów obu tych kolorów i fenotypowy obraz w postaci dereszowatości. Przeciętna wydajność krów to ok. 7000 kg mleka za 305-dniową laktację, przy 3,8 proc. tłuszczu i 3,3 proc. białka. Jednak przeciętna produkcyjność najlepszych stad przekracza 9000 kg mleka. Bydło tej rasy znane jest ze swoich cech funkcjonalnych. Charakteryzuje się dużą płodnością, świetnie komponuje się w bardziej ekstensywnych systemach produkcyjnych z wypasem, a jej łagodny temperament powoduje, że jest dość łatwa w zarządzaniu. Poza tym shorthorny znane są ze swojej długowieczności, odporności, łatwości wycieleń oraz tego, że bez problemu adaptują się do różnych systemów produkcji. Shorthorny to rasa, która jest w Polsce mało znana i nieobjęta oceną użytkowości mlecznej przez Polską Federację Hodowców Bydła i Producentów Mleka. Podsumowując: bydło rasy shorthorn to zwierzęta charakteryzujące się przeciętną produkcją mleka i łatwością adaptacyjną do zmiennych warunków środowiskowych. Należy podkreślić, że zwierzęta tej rasy są predysponowane do wypasu. Dodatkowym atutem tej rasy jest łagodny temperament, co powoduje łatwe zarządzanie stadem. Wyposażenie do hodowli tego typu bydła dostępne jest na Giełdzie Rolnej. RASA NORMANDZKA Bydło normandzkie to rasa w typie kombinowanym mleczno-mięsnym, z naciskiem na użytkowość mleczną. Są to zwierzęta o stosunkowo dużym kalibrze, które wyróżniają się charakterystycznym, cętkowanym trójkolorowym (ang. brindle) umaszczeniem. Dzięki swojemu atrakcyjnemu wyglądowi stanowią malownicze wzbogacenie krajobrazu oraz ciekawą atrakcję turystyczną. Bydło normandzkie, fot. Shutterstock Bydło normandzkie wywodzi się z Francji, gdzie jego protoplaści zostali przywiezieni najprawdopodobniej przez wikingów. Historia powstania rasy normandzkiej jest ściśle związana z Normandią, która zlokalizowana jest w północno-wschodnim regionie Francji. Uważa się, że w XVIII w. rolnicy w Normandii rozpoczęli krzyżowanie trzech lokalnych ras bydła, tj.: cotentine, augeronne i cauchoise (obecnie wymarłe). Rasa cotentine charakteryzowała się czerwoną pręgowaną sierścią i opisywana była jako rosłe bydło, o dużej masie ciała, które charakteryzuje się wyróżniającą użytkowością mleczną. Z kolei bydło rasy augeronne wyróżniało się cętkowatym umaszczeniem z przewagą koloru białego, dobrą użytkowością mięsną i opasową. Jednocześnie zwierzęta tej rasy były mniejsze w porównaniu do rasy augeronne. Trzeci komponent to rasa cauchoise, która charakteryzowała się białym umaszczeniem głowy oraz czerwoną maścią zasadniczą. W połowie XIX w. hodowcy z Normandii rozpoczęli eksperymentalne krzyżowania wyselekcjonowanych osobników z bydłem durham (obecnie: shorthorn). Miało to na celu poprawę szybkości przyrostów oraz przyspieszenie okresu dojrzewania płciowego. Kilka dekad później porzucono taki program ze względu na znaczne pogorszenie cech mlecznych wyselekcjonowanej wcześniej linii. Zdecydowano wówczas, że rasa cotentine jest głównym czynnikiem poprawiającym jakość rasy normandzkiej. Prace nad krzyżowaniem wyżej opisanych ras miały dać początek rasie normandzkiej. Początkowa praca hodowlana nad bydłem normandzkim miała na celu wyprowadzenie dwóch kierunków użytkowych - mięsnego i mlecznego, jednak hodowcy zdecydowali o utrzymaniu jedynie jednej odmiany o typie dwukierunkowym. Pierwsze księgi hodowlane normandów powstały pod koniec drugiej połowy XIX w., a w latach 50. XX w. rasa ta stanowiła wówczas 25 proc. pogłowia bydła we Francji. Obecnie liczebność jej przedstawicieli spada - najliczniejsze stada utrzymuje się w Normandii, Bretanii oraz na terenach na północ od Loary, gdzie panuje łagodny, ciepły klimat i bydło przebywa na pastwiskach przez cały rok. Co prawda w latach 70. bydło normandzkie zostaje eksportowane do USA, a stąd do innych krajów, jednak obecnie poza Francją rasa normandzka ma znaczenie marginalne. CHARAKTERYSTYKA RASY Cechą charakterystyczną tej rasy jest wspomniane już wcześniej nietypowe, trójkolorowe umaszczenie. Wyróżnia się trzy warianty umaszczenia tej rasy. Za typowe uznaje się czerwono-białe plamy z charakterystycznymi brązowymi pręgami i określa się je jako "blond". Gdy kolorem dominującym jest biel z występującymi ciemnymi cętkami, maść taką nazywa się "przepiórczą", zaś kiedy przeważa kolor brązowy i czarny, mówi się, że jest "pręgowana". U niektórych osobników pod białymi włosami występują brązowe plamy, typ ten nazywa się "nakrapianym", jednak ze względu na to, że cecha ta nie występuje często, można ją przypisać do dowolnego z wcześniej wymienionych wariantów. Buhaje zazwyczaj mają nieco ciemniejsze umaszczenie oraz większą tendencję do pręgowatości. Cielęta zaś nie wykazują pręgowatości aż do kilku tygodni po urodzeniu. Ponadto bydło normandzkie ma tendencję do ciemnienia okrywy włosowej wraz z wiekiem. Głowa czystorasowego osobnika jest zawsze biała, a barwa ta powinna obejmować co najmniej 2/3 powierzchni głowy. Na niej dopuszczalne jest wystąpienie cętek maści czarnej, brązowej lub czerwonej. Wokół oczu i śluzawicy obecne są szerokie obwódki. Tułów i nogi pokryte są nieregularnymi, często rozległymi brązowymi plamami o różnym natężeniu barwy. Bydło normandzkie charakteryzuje się krótką, szeroką i stosunkowo małą głową z charakterystycznym zagłębieniem między wałem rogowym a częścią nosową czaszki. Bydło normandzkie to osobniki o dużych gabarytach, o dobrze umięśnionym tułowiu, z wysklepionymi łopatkami oraz szeroką i głęboką klatką piersiową. Dorosłe krowy osiągają 140-145 cm wysokości w kłębie, obwód klatki piersiowej 220 cm i masę ciała 700-800 kg. Buhaje zaś osiągają 150-160 cm wysokości w kłębie, obwód klatki piersiowej 257 cm, przy masie ciała 1000- 1300 kg. Średnia masa ciała buhajków po urodzeniu to 44 kg, a cieliczek 41 kg. Roczne buhajki osiągają masę ciała do 550 kg, podczas gdy dobowy przyrost wynosi 1300 gramów, a wydajność rzeźna to 57-60 proc. Zarówno masa ciała buhajków w pierwszym roku życia, jak i dzienne przyrosty p redestynują je do opasu. WALORY UŻYTKOWE Mięso bydła normandzkiego jest chude, o delikatnym smaku i słynie z doskonałej marmurkowatości. Jednak mimo atrakcyjnych cech mięsnych bydło normandzkie jest użytkowane w większym stopniu pod kątem mlecznym. Średnia wydajność mleczna krów w 1998 r. wynosiła 5392 kg o zawartości 4,41 proc. tłuszczu i 3,41 proc. białka. Dziś zaś według badań z 2014 r. (Institut de l’Elevage i France Conseil Elevage) krowy objęte oceną produkowały w laktacji 305-dniowej przeciętnie 6575 kg mleka o zawartości 4,16 proc. tłuszczu i 3,60 proc. białka. Rasa jest długowieczna. Uważa się, że jedna krowa powinna pozostać w stadzie co najmniej 6 laktacji, zanim zostanie wybrakowana. Wybrakowane krowy charakteryzują się wysoką wydajnością rzeźną. Mleko bydła normandzkiego charakteryzuje się bardzo dobrą jakością. To właśnie z mleka bydła rasy normandzkiej produkuje się znane na całym świecie sery o chronionej nazwie pochodzenia (Appellation d’Origine Contrôlée - AOC), takie jak Camembert, Pont l’Évêque i Livarot. Powodem, dla którego mleko jest predysponowane do produkcji serów, jest fakt, że około 90 proc. populacji tego bydła posiada gen kazeiny kappa, a 82 proc. buhajów przeznaczonych do inseminacji posiada genotyp BB. Poziom kazeiny BB kappa w mleku poprawia jakość skrzepu mlekowego podczas produkcji sera, ma również wpływ na szybkość jego tworzenia oraz jędrność serów. Ponadto mleko normandów wykazuje korzystny stosunek wapnia do fosforu. Ma wysoką zawartość wapnia, podczas gdy micele tłuszczu są średniej wielkości. To wszystko powoduje, że produkcja serów od ras normandzkich jest od 15 do 20 proc. na kilogram mleka wyższa niż w przypadku mleka pochodzącego od innych ras. Rasy bydła normandzkiego wykazują się także wybitnym przystosowaniem do ciężkich warunków środowiskowych. Są w stanie znieść szeroki zakres temperatur, przy czym nadal, w przeciwieństwie do wyspecjalizowanych ras, zachowują odporność i cechy użytkowe, takie jak płodność, łatwość wycieleń i dobre wykorzystanie paszy. Szczególnie dobrze radzą sobie w systemach produkcji z wykorzystaniem pastwisk. Bydło to charakteryzuje się także odpornymi kończynami i stawami, co umożliwia mu dobre funkcjonowanie w trudnym terenie. Podsumowując: bydła normandzkie to wszechstronna rasa o stosunkowo dużym kalibrze, która cechuje się zarówno dobrą użytkowością mleczną, jak i mięsną. Zwierzęta tej rasy adaptują się do różnych systemów produkcji, jednak szczególnie dobrze sobie radzą w systemach pastwiskowych.

Pseudohodowla psów i kotów w podbydgoskim Dobrczu pokazuje, jak działa czarny rynek handlu zwierzętami. Ustawa, która miała chronić przed niekontrolowanym rozmnażaniem i sprzedażą zwierząt, w prosty sposób jest obchodzona. Związek Kynologiczny w Polsce ostro reaguje i odcina się od fabryki zwierząt. Chcesz kupić rasowego psa lub Zjawisko inbredu jest nieuniknione w selekcjonowanych zamkniętych populacjach, do których należą holsztyny. Dlatego poziom zinbredowania stale dr hab. Tomasz Strabel, CGenW naszym kraju dla krów rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej urodzonych w 2017 roku przekroczył 4% (wykres 1). Co gorsza, tempo wzrostu inbredu powiększa się coraz szybciej, zwłaszcza w ostatnich latach. To wskazuje na jego nasilającą się skalę (wykres 2), co oznacza, że hodowcy coraz częściej kojarzą mocno spokrewnione zwierzęta, wywołując wiele negatywnych skutków. Mimo że wzrost inbredu jest nieunikniony można podejmować wiele kroków, by ograniczać tempo jego przyrostu i redukować konsekwencje z niego wynikające. Warto pamiętać, że negatywnych skutków inbredu, objawiających się spadkiem produkcyjności i pogorszeniem cech funkcjonalnych, zwanych powszechnie depresją inbredową, doświadczają hodowcy i producenci mleka. Wyjątkowość problemu inbredu polega na tym, że pogarsza on użytkowość zwierząt w sposób, który może być niezauważony przez hodowcę. Jeśli hodowca nie może sprzedać mleka objętego karencją, doskonale widzi problem i wynikającą z niego stratę. Problem z depresją inbredową polega na tym, że chociaż mówimy o stratach, to żeby je zauważyć, potrzebna jest świadomość i wyobraźnia. Wynika to z faktu, że depresja inbredowa sprawia, że utraconego mleka producent nigdy nie zauważy, gdyż ono w jego zbiorniku nigdy się nie pojawi. Byłoby tam, gdyby inbred był mniejszy lub gdyby nie było go wcale. Chociaż problem inbredu jest znany, nadal budzi wiele dyskusji i wątpliwości. Warto wiedzieć, że jest kilka istotnych kwestii, o których trzeba pamiętać, by ograniczyć Tylko zwierzęta o znanym rodowodzie można kojarzyć w taki sposób, by ograniczać inbred i straty z tytułu depresji inbredowej. Jeśli rodowód jest niekompletny, płytki lub zawiera błędy, jego przydatność może być mocno inbredu Prawidłowe szacowanie wymaga spełnienia kilku ważnych warunków. Po pierwsze, konieczne jest dysponowanie głębokimi rodowodami. Drugim elementem jest odpowiednia metoda szacowania inbredu. Ograniczanie obliczeń inbredu tylko do kilku pokoleń skutkuje jego niedoszacowaniem. Dodatkowo, zwłaszcza w populacjach, w których wiele zwierząt nie ma znanego pochodzenia, powinno się doliczać inbred zwierząt z brakującym rodowodem. Spełnienie obu warunków sprawia, że obliczenie inbredu jest procesem dość złożonym, wymagającym komputerów o dość dużej mocy obliczeniowej i dostępu do kompletnych baz danych buhajów Hodowcy, dobierając buhaje do swojego stada, powinni kierować się wartościami hodowlanymi tych zwierząt, ale dodatkowo mogą też patrzeć na spodziewany inbred ich córek. Jest bowiem w Polsce wiele buhajów, które, gdyby losowo skojarzyć z żyjącymi krowami, dałyby inbred średnio na poziomie 2%, ale są też takie, które dałyby córki o dwukrotnie większym inbredzie. Buhaje o niskim spodziewanym inbredzie potomstwa mają w swoich rodowodach niewielu wspólnych przodków z żyjącymi krowami. Wskaźnik spodziewanego inbredu pozwala wybrać buhaje określane mianem ‘outcross’ jako przeciwieństwo inbredu. Na stronie każdy hodowca może łatwo znaleźć informację o takich buhajach, które towarzyszą informacjom o wartości hodowlanej tych buhajów Dobór jest ostatnim momentem, w którym można ograniczyć negatywne skutki inbredu. W czasie doboru należy obliczyć inbred przyszłych cieląt. Z omówionych wcześniej powodów w praktyce robi się to za pomocą komputerów. Zatem by skutecznie ograniczać inbred cieląt, programy do kojarzeń powinny dysponować głębokimi rodowodami i odpowiednimi algorytmami do jego obliczania. W praktyce często oblicza się inbred przyszłych cieląt z wyprzedzeniem. Jest to możliwe, gdy są znane rodowody żyjących krów i dostępne buhaje. Zdecydowanie łatwiej w czasie doboru pobrać wyniki takich obliczeń, aniżeli wykonywać je na żądanie. W Centrum Genetycznym PFHBiPM co tydzień przeliczane są wartości inbredu wszystkich cieląt mogących pojawić się w przyszłości. Dodatkowo testowany jest kalkulator inbredowy, który umożliwi hodowcom sprawdzenie spodziewanego inbredu potomstwa określonej pary. Narzędzie to nie zastąpi programu do doboru, jednak może pomóc w wyjątkowych sytuacjach, gdy trzeba wspomóc decyzję dotyczącą unasieniania wybranej sztuki i nie dysponuje się planem doboru bądź z jakichś względów nie da się go inbredu Hodowcy często pytają, jaki jest dopuszczalny bądź bezpieczny limit inbredu. Niestety, nie ma odpowiedzi na to pytanie. Poziom inbredu w danej populacji może być pewnym poziomem odniesienia, ale nie jest dobrym sposobem na podejmowanie decyzji. Inbred najlepiej konfrontować z wartościami hodowlanymi, co pokazuje przykład spodziewanych skutków kojarzenia dwóch buhajów z wybraną i wyliczenia Załóżmy, że buhaj A ma wartość hodowlaną dla wydajności mleka 1009 kg, a buhaj B ma wartość hodowlaną dla wydajności mleka 907 kg. Przewaga buhaja A nad B jest wyraźna, zgodnie z zasadami genetyki połowa genów buhaja jest przekazywana do potomstwa. Zatem córki buhaja A będą lepsze pod względem produkcji mleka o 51 kg. • Bez inbredu • Połowa wartości hodowlanej buhaja A to 1009/2 = 504,5 kg • Połowa wartości hodowlanej buhaja B to 907/2 = 453,5 kgPrzeanalizujmy teraz możliwe skutki depresji inbredowej. Załóżmy, że jej wielkość w wyniku skojarzenia tych buhajów z pewną samicą wywoła stratę na poziomie odpowiednio: dla córki buhaja A 90 kg, a dla córki buhaja B 36 kg. Z tego wynika, że z tytułu depresji inbredowej potomstwo buhaja A będzie produkować 54 kg mleka mniej niż potomstwo buhaja B. W rezultacie przewaga buhaja A nad buhajem B zanika.• Po uwzględnieniu inbredu • Spodziewana wartość córki buhaja A: 504,5 – 90 = 414,5 kg • Spodziewana wartość córki buhaja B: 453,5 – 36 = 417,5 kgZatem potomstwo buhaja A będzie produkować o 3 kg mleka mniej niż potomstwo kojarzeń Biorąc pod uwagę korzyści wynikające z wartości hodowlanej buhajów i straty spowodowane depresją inbredową, optymalizujemy kojarzenie, starając się, by hodowca zwiększył zyski z tytułu wartości hodowlanej i jednocześnie zmniejszył straty powstałe na skutek depresji inbredowej. Oba elementy są wyrażane w tej samej skali, dlatego łatwo je łącznie analizować. Problem pojawia się, gdy chcemy przeanalizować więcej cech, co jest oczywistą Depresja inbredowa oznacza straty nie tylko z tytułu wydajności mleka. Inne cechy są także bardzo ważne, trudno jednak analizować je łącznie, gdy wyrażane są w różnych jednostkach. Tu z pomocą przychodzą indeksy ekonomiczne, w których każda cecha ma określone znaczenie i może być łatwo przeliczana na pokazuje wielkość depresji inbredowej u amerykańskich holsztynów oraz te same wielkości przeliczone na dolary amerykańskie. Widać, że łączna strata z tytułu 1% inbredu wynosi dla tej populacji około 25 dolarów. To doskonale tłumaczy, dlaczego świadomi hodowcy tak bardzo zwracają na ten problem uwagę. W Polsce znaczenie ekonomiczne cech znajdujących się w indeksie nie jest znane. Trwa szacowanie wielkości depresji inbredowej. Nadal realizowany jest przez Centrum Genetyczne projekt stworzenia indeksu ekonomicznego, który to zmieni. Kończy się gromadzenie danych ekonomicznych, trwa jeszcze gromadzenie preferencji hodowlanych. Już wielu hodowców włączyło się do projektu. Kolejni mogą to jeszcze zrobić, zgłaszając się do pracowników terenowych PFHBiPM lub bezpośrednio kontaktując się z CGen (info@ tel. 61 222 39 87). Gdy poznamy znaczenie ekonomiczne cech z indeksu PF, będzie można dodatkowo udoskonalić narzędzia hodowlane po to, by ułatwić i zoptymalizować decyzje podejmowane przez hodowców.
Hodowla ryb – nasz nowy raport. W naszym najnowszym raporcie “Ryby hodowlane w Polsce” przedstawiamy wyniki szczegółowej analizy sytuacji tych wyjątkowych zwierząt w naszym kraju. Zebrane informacje pomogą nam jeszcze skuteczniej dotrzeć do środowisk naukowych i politycznych. To od nich zależy, jak długo potrwa jeszcze cierpienie
Hasła do krzyżówek pasujące do opisu: KRZYŻOWANIE ZWIERZĄT RÓŻNYCH RAS Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie opisu. krzyżowanie zwierząt różnych ras (na 9 lit.) Sprawdź również inne opisy ha­sła: METYZACJA krzyżowanie zwierząt różnych ras lub gatunków w celach hodowlanych (na 9 lit.) wzrost liczby mieszkańców wśród ludności danego obszaru; dotyczy to w szczególności Metysów (na 9 lit.) Zobacz też inne ha­sła do krzy­żó­wek po­do­bne kon­teks­to­wo do szu­ka­ne­go przez Cie­bie opisu: "KRZYŻOWANIE ZWIERZĄT RÓŻNYCH RAS". Zna­leź­liśmy ich w su­mie: SEN LETNI, FLORYSTA, ABEL, KOKTAJL, POJNIK, PRZYLGI, NARZĄD JACOBSONA, WÓŁ, CYKL WYDAWNICZY, GRAPTOLITY, FOSFATAZA ALKALICZNA, INTERFEROMETRIA MIĘDZYKONTYNENTALNA, DOM DZIECKA, SKLEP ZOOLOGICZNY, CZUŁKI, KUC AMERYKAŃSKI, BUDKA LĘGOWA, WNĘTRZNOŚCI, MIESZANKA, LEŻE, STRUNOOGONOWE, KORMUS, KOŃ KABARDYŃSKI, RAS, WIELOBÓJ, PŁETWA, SOLIDARYZM, ZAMROŻONE ZOO, VAN, INDYJSKI KOŃ WOJSKOWY, ÉCU, BRUZDKOWANIE, WŁOSEK, ŁUSZCZARNIA, KOSMETYK, AGAR, RYJOSKOCZKI, KOMORA FERMENTACYJNA, GALWANOSTEGIA, PUSZKA, SOLFUGI, GIMNASTYKA MÓZGU, POTRZASK, ROLADA, WIRKI, WODY PODZIEMNE, TŁUSZCZ, ANGORYZM, DZIAD, PLUJKA, ŁAPCE, OPOSY, KOMENSALIZM, SKÓRA, INDIAŃSKI, NIEUMARŁY, FURAŻ, FOKSTERIER, PAZURNICE, BLASTULA, PRĄTKI NIEGRUŹLICZE, CZEK PODRÓŻNY, DRAGANT, MIESZEK, KOZA BARWNA USZLACHETNIONA, KORYTARZ EKOLOGICZNY, FENOLOGIA, PŁYTA WIÓROWA, MIERZWA, FOSFATAZA KWAŚNA, PERSZERON, KLUCZ, GRAPTOLITY, KOPROLIT, PRION, SATANISTKA, ŻONGLER, KADZIDŁO, OKO, PRODUKCJA WTÓRNA, PSYLOTY, POKOLENIE, PARZYDEŁKA, KALIKO, SSAKI JAJORODNE, KOJEC, KLEROMANCJA, MAZAJA, SEN ZIMOWY, ENDODERMA, OPRYSZCZKA, JAJCO, RAPTULARZ, DINODONTOZAUR, LUSTRO, AMERYKAŃSKI KUC SZETLANDZKI, POMIOT, BIAŁA STOPA, KUC NEW FOREST, POJEDYNEK AMERYKAŃSKI, BUDYNEK INWENTARSKI, POTOMSTWO, CZYŚCICIEL, RATAFIA, SALWINIOWCE, ZGRAJA, TRANSPORTÓWKA, JEDNORĘKI BANDYTA, KAPOK, CZARKA, ZAPIEKANKA, DÓJKA, RÓŻNOPOSTACIOWOŚĆ, SZKIELET, PUNKT, UBARWIENIE OCHRONNE, WIELORASOWOŚĆ, JAMA CIAŁA, ALLOFONIA, PEDOGONEZA, NARD, PIERŚCIENICE, BEZSZPARKOWCE, ALOTROPIA, HARUSPIK, WAGINA, GNOJOWICA, SEGMENT, KOMPILACJA, CZOŁG SAPERSKI, PISTOZAUR, BICZ, KOŃ ANGLOARABSKI, GRUCZOŁ PŁCIOWY, METALOCERAMIKA, GOT, CHURCHING, KOŃ ANDALUZYJSKI, OSMOZA, PEDOGENEZA, KARABIŃCZYK, SKŁADANKA, APPALOOSA, JAM SESSION, ROLNICTWO, LEŻA, GROMADA, NARZĄD LEMIESZOWY, WEŁENKA, JAJO, TUMAKI, WARMIŃSKI, KOŚĆ STRZAŁKOWA, TRANSPORTER, KARMNIK, STACJA SANITARNA, RAS AL-CHAJMA, CZŁONEK, WACHLARZ, SPĘD, PRZESZKADZAJKA, OSTROGA, KLOSZ, ROBAK PŁASKI, MINOGOWATE, POZIOMY TRANSFER GENÓW, GZY, SIEĆ POKARMOWA, JAJORODNOŚĆ, UNIWERSALIZM, WIELOPOSTACIOWOŚĆ, KOŃ POZNAŃSKI, JĘZYK MALAJSKI, CHART ROSYJSKI, PRZEGLĄD, KABOTAŻ WIELKI, JAMAJSKI, PRODUKT LECZNICZY, UKŁAD KOSTNY, ŻÓŁW MALOWANY, ZOOLATRIA, ODBOJNIK, BAT, PODGARDLE, EPIZOOTIA, ISKRA, DIRT, ZBIOREK, LUSITANO, AKSOLOTL, HEPATOSKOPIA, ZIELONKA, WOŁOCH, HORDA, SUKNIA, MECHOWCE, OBROK, BATOMETR, WOLNOMULARSTWO, KAMICA, MIESZANIEC, MASZYNA CIEPLNA, PARA ZASAD, WĘZEŁ DROGOWY, NOŻYCE, KĄPIEL SOLNA, JEŻOWIEC, SKUNKSY, RAMIA, JAMRAJOWATE, AGREGATOR, ŻACHWY, LB, ŁUSKA, WIELOBÓJ SPRINTERSKI, TERRARIUM, MASZYNA WYTRZYMAŁOŚCIOWA, SKRA, WŁOSKI KOŃ ZIMNOKRWISTY, MURAKOZI, LITEWSKI KOŃ ZIMNOKRWISTY, KRZYŻOWANIE SPOJRZEŃ, PANSEKSUALIZM, UKŁAD KRĄŻENIA, PASZCZA, MAKROFAUNA, LESZCZYNA, KOPROLITY, TERMINAL KONTENEROWY, LAS GRĄDOWY, MAFIA, WOLSKI, TUCZ, SZOPA, WODA TWARDA, ZAMSZ, TUNIKA, WETKA, HACKNEY, OSŁONICE, GEN PLEJOTROPOWY, GALERIA, MORGAN, BYDŁO DOMOWE, PIES DO TOWARZYSTWA, FUTRO, TEILERIOZA, WIESZAK, SCHOWANKO, TWIERDZENIE SYLVESTERA-JACOBIEGO, UŁAMEK EGIPSKI, STANOWISKO, OWCA JACOBA, BARWA, ZOOMETRIA, STREFA PODMIEJSKA, ODSTRZAŁ REDUKCYJNY, KRÓL ZWIERZĄT, GZY, LINIA NABOCZNA, MANEŻ, LINGWISTYKA DIACHRONICZNA, KARABINEK, CHOROBA AUJESKIEGO, KOSZYK, ETNOGRAF, LODOWIEC FIELDOWY, EKTOBLAST, GNIADY, KONWERTER, ERA EOFITYCZNA, KONCYLIACJA, PLEŚŃ, CHOROBA GRZYBICZA, BANK GENÓW, LAWENDA, TARCZKA, PROSEKTORIUM, DRZEWOSTAN WIELOPIĘTROWY, KANAREK, AMINOTRANSFERAZA, OBSADA, WIELKI POST, KONTAKT, WOREK TRENINGOWY, KOŃ PLEWEŃSKI, RÓWNONOGI, KOTERIA, PASOŻYT POLIKSENICZNY, NARÓW, RYBA DRAPIEŻNA, AKORD, FRAZEOLOGIA LOTNICZA, GOMÓŁKA, MIMETYZM, ELEKTRYZATOR PASTWISKOWY, FUTER, NERKOWIEC, OWCA OLKUSKA, WYLEW. Ze względu na bar­dzo du­żą ilość róż­nych pa­su­ją­cych ha­seł z na­sze­go sło­wni­ka: - ogra­ni­czy­liśmy ich wy­świe­tla­nie do pier­wszych 300! nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odga­dnię­te już li­te­ry - w miej­sce bra­ku­ją­cych li­ter, wpisz myśl­nik lub pod­kreśl­nik (czyli - lub _ ). Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nych przez Cie­bie li­ter. Im wię­cej li­ter po­dasz, tym do­kła­dniej­sze bę­dzie wy­szu­ki­wa­nie. Je­że­li w dłu­gim wy­ra­zie po­dasz ma­łą ilość od­ga­dnię­tych li­ter, mo­żesz otrzy­mać ogro­mnie du­żą ilość pa­su­ją­cych wy­ni­ków! się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis po­da­ny w krzy­żów­ce dla ha­sła, któ­re­go nie mo­żesz od­gad­nąć. Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nego przez Cie­bie opi­su. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek - podsumowanie Najlepiej pasującym hasłem do krzyżówki dla opisu: krzyżowanie zwierząt różnych ras, jest: Hasło krzyżówkowe do opisu: KRZYŻOWANIE ZWIERZĄT RÓŻNYCH RAS to: HasłoOpis hasła w krzyżówce METYZACJA, krzyżowanie zwierząt różnych ras (na 9 lit.) Definicje krzyżówkowe METYZACJA krzyżowanie zwierząt różnych ras (na 9 lit.). Oprócz KRZYŻOWANIE ZWIERZĄT RÓŻNYCH RAS inni sprawdzali również: taksówkarz, taryfiarz , język z rodziny języków samojedzkich , Stefan, ur. w 1910r. astronom; prace z astrofizyki , rzemieślnik zajmujący się w rzeźni rozbieraniem mięsa , imię autorki 'Meira Ezofowicza' , fioł, mania , słodkie, deserowe, gęste wino hiszpańskie z podsuszonych winogron , mocny trunek z ryżu , żydowskie pieczywo obrzędowe, placek z mąki przaśnej składanych jako nakazany przez prawo mojżeszowe rodzaj bezkrwawej ofiary , rodzaj czasopisma, w którym są drukowane publikacje naukowe podlegające recenzji naukowej , jednostka zdefiniowana w systematyce organizmów jako grupa organizmów (populacja lub grupa populacji) zwykle uznawanych za filogenetycznie spokrewnione, wyróżniających się konkretną cechą różniącą je od innych jednostek taksonomicznych , narząd limfoidalny występujący u ptaków, będący workowatym uchyłkiem kloaki Tłumaczenia w kontekście hasła "Rynek zwierząt hodowlanych odpowiada" z polskiego na niemiecki od Reverso Context: Rynek zwierząt hodowlanych odpowiada za 15 procent wszelkich ludzkich zanieczyszczeń. Rodowód jest to osobisty dokument kota taka metryka, która potwierdza rasę kota ( w tym przypadku ragdoll ) oraz dokumentuje wszystkich przodków kota aż do 5 pokolenia pokazując szczegółowe dane każdego z nich takie jak : daty urodzenia, numery rodowodów, kodowe oznaczenia kolorów uznawane przez organizację felinologiczną, która wydaje rodowód ( w Polsce jest to najczęściej FPL, WCF oraz TICA ). Analizując rodowód możemy się dowiedzieć z jakich linii wywodzi się nasz kot, kim byli jego przodkowie, możemy sprawdzić poziom inbredu oraz dowiedzieć się jakie geny może przekazywać swojemu potomstwu (więcej na ten temat będzie w dziale genetyka). Na podstawie rodowodu hodowcy podejmują świadomą decyzję o krzyżowaniu ze sobą ( lub nie krzyżowaniu ) konkretnych kotów. Nie ma kota rasowego bez rodowodu ! Zgodnie z regulaminem hodowlanym FIFe – hodowca ma obowiązek zgłosić cały miot. Wszystkie kocięta z miotu bez względu na klasyfikację hodowlaną otrzymują rodowód. Zatem nieprawdą jest, że kot nie posiada rodowodu ponieważ urodził się jako któryś z miotu i w związku z tym rodowód mu nie przysługuje. Jak wygląda sam dokument Rodowód FPL wydrukowany jest na specjalnym papierze posiada pieczęć czerwoną „Księgi Rodowodowe FPL”, pieczęć wypukłą „FPL z kotem” oraz podpis Vice Prezesa ds. Hodowlanych. Dodatkowym zabezpieczeniem przed podrabianiem tego dokumentu jest numer S/N. Numer S/N w połączeniu z numerem rodowodu kota stanowi login i hasło do Bazy Rodowodowej FPL. Za pomocą tych danych można sprawdzić dane kota, które muszą się zgadzać z danymi w rodowodzie. Rodowodowy czy bez rodowodu ? jest to dylemat wielu osób, które zastanawiają się nad zakupem kota Jaka jest różnica pomiędzy kotem rodowodowym a bez rodowodu. Kupując kocię z hodowli działającej pod patronatem międzynarodowej organizacji felinologicznej mają Państwo pewność, że : Jest to na pewno kot rasowy ( potwierdza to drzewo genealogiczne czyli rodowód ) Kota z takim rodowodem można zarejestrować na całym świecie w klubie lub stowarzyszeniu hodowców. Jego rodzice zostali przebadani genetycznie pod kątem chorób takich jak HCM i PKD oraz zakaźnych takich jak FIV i FELV. Jest to niezmiernie ważne ponieważ diagnostyka i leczenie są bardzo kosztowne i nie zawsze kończą się sukcesem…… Kocię będzie posiadało niezbędny pakiet szczepień profilaktycznych i odrobaczeń, które chronią jego organizm i budują odporność jak również otrzymają Państwo informację na temat dalszej profilaktyki . Hodowla stosuje się do zasad i regulaminów narzucanych przez organizację fenologiczną ( w naszym przypadku Felis Polonia ) – inaczej hodowca zostanie wykluczony z jej szeregów. Koty hodowlane i ich potomstwo znajdują się pod pełną opieką weterynaryjną. Priorytetem prawdziwego Hodowcy jest jakość a nie ilość odchowanych miotów dlatego : Kotka hodowlana może dać nie więcej niż 3 mioty w ciągu 2 lat co pozwala jej na pełną regenerację organizmu. Koty hodowlane i ich potomstwo znajdują się pod pełną opieką weterynaryjną. Kocięta wydawane są przyszłym Opiekunom w wieku powyżej 14 tygodni ponieważ do tego czasu są karmione przez matkę, budują swoją odporność jak również uczą się zasad współżycia w grupie co powoduje że nie mają później problemów z akceptacją innych czworonożnych towarzyszy. Hodowca dba o przemyślane kojarzenie kotów celem uzyskania pożądanej odmiany kolorystycznej, budowy ciała czy cech charakteru. Standardy żywieniowe, higieniczne, pielęgnacyjne stoją na wysokim poziomie. Prawdziwy Hodowca nigdy nie oszczędza na zdrowiu i kondycji kotów mając na względzie przede wszystkim ich dobro. Decydując się na zakup kota bez rodowodu, decydują się Państwo na wsparcie hodowli która sprzedaje kociaki określane jako koty jednej z ras ale pochodzenie ich przodków oraz czystość genów nie są potwierdzone. Zazwyczaj tego typu działalność nastawiona jest na generowanie jak największego zysku co zwykle przekłada się na zdrowie oraz kondycję fizyczną i psychiczną kociąt. Tacy „hodowcy” nie są zarejestrowani w wiarygodnej organizacji a w związku z tym nie obowiązują ich ani przepisy hodowlane ani wzorzec rasy. Brak jakiegokolwiek nadzoru powoduje, że często kryte są osobniki pozostające w zbyt bliskim pokrewieństwie czego konsekwencją są wady wrodzone i nieprawidłowy rozwój kociąt. Nagminnie łamane są prawa zwierząt poprzez brak troski o zapewnienie im właściwych warunków bytu takich jak : odpowiednie warunki sanitarne, dobrej jakości pokarm, niezbędne wyposażenie, opieka weterynaryjna czy chociażby zwykła dbałość o swoje zwierzęta. Według polskiego prawa sprzedaż zwierząt bez rodowodu jest nielegalna. Zgodnie z art. 10a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt, zakazane jest : Prowadzenie sprzedaży zwierząt domowych na targowiskach, targach i giełdach za zwierzę domowe uznaje się gatunki tradycyjnie udomowione, utrzymywane przez człowieka w charakterze jego towarzysza Prowadzenia jakichkolwiek targowisk ze sprzedażą zwierząt domowych, Wprowadzanie do obrotu psów i kotów poza miejscem ich chowu lub hodowli, chyba że jest to schronisko albo organizacja społeczna, która statutowo zajmuje się ochroną zwierząt Nabywanie zwierząt domowych, a także psów i kotów poza hodowlą, chyba że od schroniska lub takiej organizacji społecznej (art. 10b ustawy o ochronie zwierząt); Rozmnażania psów i kotów w celach handlowych (art. 10a ust. 2), chyba że jest to hodowla zarejestrowana w ogólnokrajowej organizacji społecznej prowadzącej działalność związaną z hodowlą rasowych psów i kotów. Pokątny handel zwierzętami domowymi oraz rozmnażanie nierasowych psów i kotów w celach handlowych jest wykroczeniem z art. 37 ustawy o ochronie zwierząt a sankcją jest do 5000 złotych grzywny lub nawet areszt oraz przepadek zwierzęcia i nawiązka. Nabywanie zwierząt w podobnych okolicznościach naraża nas na karę z art. 37e ustawy o ochronie zwierząt (grzywna do 5000 złotych)Źródło:Oficer prasowy KPP w Głogowie WŁĄCZ SYGNAŁ ALARMOWY W PRZYPADKU JEŚLI : „Hodowca” nie chce zaprosić Państwa do swojej hodowli po odbiór czworonoga. „Hodowca” umawia się na przekazanie kociaka „na mieście”, na stacji paliw bo będzie akurat przejazdem. Sprzedawany kociak nie posiada rodowodu „Hodowca” nie chce udostępnić do wglądu badań rodziców kocięcia Sprzedawany kociak będzie miał w dniu odbioru mniej niż 14 tygodni Sprzedawany kociak nie posiada książeczki zdrowia oraz pakietu szczepień i odrobaczeń WIEDZ, że zakup takiego kociaka obarczony jest ogromnym ryzykiem i może oznaczać w przyszłości problemy zdrowotne i behawioralne. Dlatego, jeżeli z jakichś względów nie możecie Państwo zakupić kota z rodowodem, prosimy o nie wspieranie w ten sposób działających hodowli. Tylko brak zbytu na produkowany przez nich „towar” jest w stanie ograniczyć ten proceder. Ponieważ kot to wielki PRZYJACIEL człowieka rekomendujemy adopcję kociaka czy dorosłego kota ze schroniska lub domu tymczasowego działającego w okolicy najbliżej Państwa miejsca zamieszkania. Taki kot na pewno będzie przebadany i zdiagnozowany pod kątem chorób, zaszczepiony, odrobaczony a często już nawet po zabiegu kastracji. Zawsze można też zaoferować dom, kocięciu lub kotu, który bardzo tego potrzebuje koczując w piwnicy bloku ( bo tam okociła się kotka ), na ulicy ( zagrożony rozjechaniem przez samochody), pod śmietnikiem ( jedyną stołówką, żeby przeżyć ) Na pewno odwdzięczy się bezgraniczną miłością i nielimitowanym mruczeniem. Sama oprócz kotów hodowlanych mam takie dwa J O co zatem należy zapytać Hodowcę przed zakupem kota ? Do jakiej organizacji należy hodowla ? oraz czy jest to organizacja działająca pod patronatem WCC – World Cat Congress ( w Polsce najczęściej Felis Polonia czyli FPL, WCF oraz TICA). W jakim klubie jest zarejestrowana Hodowla ? można wtedy sprawdzić w klubie czy dana hodowla rzeczywiście tam przynależy oraz dowiedzieć się o opinie na temat hodowli. Która organizacja ( z powyższych ) wystawi / ła rodowody kociąt ? ( Hodowla może należeć np. do dwóch organizacji z powyższej listy ). Czy hodowla posiada stronę internetową z danymi kotów oraz wszystkimi niezbędnymi informacjami. Czy Rodzice mają badania w kierunku HCM ( kardiomiopatia przerostowa ), PKD ( wielotorbielowatość nerek ) FeLV i FIV ? Gdzie można zobaczyć wyniki badań Rodziców. Czy koty hodowlane uczestniczą w wystawach i jakimi tytułami mogą się poszczycić ? Jak wygląda opieka weterynaryjna w hodowli ? Jak wygląda kalendarz profilaktyki kociąt w hodowli ? – ile mają zrealizowanych szczepień i odrobaczeń wychodząc z hodowli. Jak wygląda dieta kota w hodowli ? jaką karmę jedzą ? czy dieta oparta jest na mokrym pełnowartościowym pokarmie czy wyłącznie na suchym jedzeniu ? Czy koty hodowlane oraz kocięta mieszkają jako pełnoprawni członkowie Rodziny czy mają oddzielne pomieszczenia ? Jakie są warunki zakupu kota ? Jak wygląda umowa sprzedaży Jak jeszcze sprawdzić czy wybrana przez Państwa hodowla działa legalnie ? Hodowle kotów rasowych przynależą do klubów Istnieje jedna światowa organizacja, która zrzesza wszystkie organizacje felinologiczne działające zgodnie z prawem. Jest to WCC – World Cat Congress. Członkami WCC są : Fédération Internationale Féline – FIFe – w Polsce przedstawicielem jest Felis Polonia The International Cat Association – TICA World Cat Federation – WCF Cat Fanciers’ Assotiation – CFA ( nie działa w Polsce ). Tylko te hodowle kotów rasowych w Polsce, które należą do klubów i stowarzyszeń działających pod patronatem FIFe, WCF, TICA i CFA dostają oryginalne międzynarodowe rodowody dla swoich kociąt Stowarzyszenia, członkowie federacji w Polsce : FIFe/ Felis Polonia Cat Club Amber – Cat Club Animals – Cat Club Bydgoszcz – Cat Club Feniks – Cat Club Pomerania – Cat Club Sopot – Cat Club Wrocław – Club4Cats – Elitarny Klub Kota Rasowego – – nasza hodowla należy właśnie do klubu EKKR Felis Posnania – Krakowski Klub Felinologiczny – Lubelski Klub Kota Rasowego – No Problem – SMK CC Rybnik – SMK Jedynka – SMK Żory – Stowarzyszenie Polskich Kotów PFA – Supreme Cat Club – Śląski Klub Miłośników Kotów Rasowych – UniCat Club – WCF : PZF – Polski Związek Felinologiczny – SHK – Stowarzyszenie Hodowców Kotów – SKR – Stowarzyszenie Koty Rasowe – IBSCC – TICA Klub Kota X-Treme – Rozróżniamy krzyżowanie twórcze proste, gdy do wyhodowania nowej rasy wytypowano dwie wyjściowe rasy lub złożone, gdy używa się trzech lub więcej ras. Zwierzęta ras wyjściowych poddaje selekcji i dobiera w pary, stosując początkowo kojarzenie wolne, a potem poddaje się kojarzeniu krewniaczemu.
Uważam, że fakt istnienia różnych kocich ras jest wspaniały. Dzięki temu świat jest znacznie ciekawszy i urozmaicony. A każdy wielbiciel kotów może znaleźć futrzaka, który najbardziej odpowiada mu i wyglądem, i charakterem. A czy wiecie, jak powstają kocie rasy? Naturalna selekcja Istnieje kilka kocich ras, przy powstaniu których człowiek nie brał udziału, a przynajmniej nie czynił tego świadomie. Rasy te ukształtowała sama natura, a dokładniej mówiąc środowisko, w którym przyszło im żyć. Przykład działania tej naturalnej selekcji widzimy na ulicach naszych miast i wsi. Mówię o kotach europejskich, zwanych popularnie dachowcami. Kolejny przykładem mogą być maine coony i koty norweskie leśne. Wszystkie one w mniejszym lub większym stopniu musiały radzić sobie samemu, bez pomocy lub z niewielką pomocą człowieka. Przeżywały zatem osobniki, które były najlepiej przystosowane do klimatu i innych warunków, w jakich żyły. Selekcja hodowlana Drugim sposobem na powstanie nowej rasy kotów jest aktywny udział człowieka. Mowa o selekcji hodowlanej, czyli świadomym dobieraniu par hodowlanych, by na świat przychodziły kocięta o pożądanych cechach. W ten sposób narodziły się takie rasy, jak koty egzotyczne. Mutacje kocich genów Początkom wielu ras kotów dały naturalne mutacje genów. Dzięki nim pojawiają się nowe cechy fizyczne, które mogą zostać utrwalone we wspomnianych powyżej selekcji naturalnej lub hodowlanej. Reksy kornwalijskie na przykład. Bodźcem do wyhodowania tych ras było mutacja, która jest odpowiedzialna za ich najbardziej charakterystyczną cechę – kręcone włosy. Podobnie było z nagością sfinksów itp. Odizolowanie kociej populacji Nowa cecha ma większe szanse utrwalenia się, gdy pojawi się w grupie odizolowanej od innych przedstawicieli gatunku. Bezogoniaste maksy, na przykład, narodziły się na wyspie. Kojarzenie ze sobą przedstawicieli różnych ras Kocia rasa może powstać na drodze kojarzenia ze sobą dwóch istniejących już ras. W tej sposób wyhodowana na przykład koty tonkijskie, których przodkami są syjamy i burmy. Oczywiście od mariaży tych ras się zaczęło, później trzeba było uzyskać odpowiedni wygląd nowej rasy poprzez selekcję hodowlaną. Krzyżówka kota domowego z innymi gatunkami kotowatych Istnieją rasy kotów, które są efektem krzyżowania kota domowego z przedstawicielami innych gatunków kotowatych. Na przykład savannah jest krzyżówką kota domowego z serwalem, a chausie hybrydą kota domowego z kotem błotnym. Ta metoda otrzymywania nowych ras budzi największe kontrowersje. Nie tylko dlatego, że wydaje się być całkowicie wbrew naturze. W wielu przypadkach okupiona jest cierpieniem zwierząt. Wyobraźcie sobie na przykład jak może wyglądać kojarzenie kota z wielokrotnie od niego większym serwalem! Efekt uboczny innych działań hodowlanych Bywa, że rasa powstaje jakby przypadkiem, niezamierzenie, wskutek działań hodowlanych, które zmierzały do czego innego. Jako przykład możemy podać tu koty seszelskie. Koty syjamskie i orientalne są rasami siostrzanymi, które kojarzy się ze sobą. Gdy do rasy kotów orientalnych wprowadzono umaszczenia łaciate, siłą rzeczy po jakimś czasie musiały pojawić się kocięta, których umaszczenie było połączeniem point z białym, czyli łaciate syjamy. Początkowo nie bardzo było wiadomo, co z tymi kociakami zrobić. Nie można było ich uznać za koty syjamskie, a i za orientalne jakoś też nie bardzo chciano. Postanowiono zatem stworzyć nazwać je kotami seszelskimi i uznać za nową rasę. A skoro już o syjamach mowa. Selekcja hodowlana bardzo zmieniła ich wygląd. Nie wszystkim wielbicielom tej rasy to się podoba, wolą syjamy o pierwotnym wyglądzie. Hodują je zatem nadal, tylko nazwali je kotami tajskimi. Tekst: Jacek P. Narożniak Zdjęcie: Midtown Magic, Flickr
.
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/78
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/622
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/753
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/470
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/679
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/308
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/363
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/682
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/759
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/112
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/616
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/877
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/415
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/544
  • 0lsgbmxxia.pages.dev/751

    • kojarzenie ras zwierząt w celach hodowlanych